تهران- الکوثر:  امروز - شنبه ۲۹ بهمن ۱۴۰۱ هجری شمسی - مصادف با ۲۷ رجب ۱۴۴۴ هجری قمری - هزار و چهارصد و پنجاه و هفتمین سالگرد بعثت نبی مکرم اسلام (ص) است.
بیست و هفتم رجب ۱۳ سال قبل از هجرت، حضرت محمد (ص) از سوی خداوند برگزیده شد و نور ایمان و معرفت حق بر دلهای انسانها تابید تا بعثت پیامبر اکرم (ص) به عنوان فروغ ابدیّت سرآغاز راهی شود تا انسان از شرک، بی عدالتی، تبعیض، جهل و فساد رهایی یافته و به سوی توحید، معنویت، عدالت و کرامت حرکت کند.
پیامبر اسلام حضرت محمد مصطفی (ص) در ۱۷ ربیع الاول، دیدگان مبارکش به جهان گشود آن حضرت قبل از مبعوث شدن به رسالت، هر ساله ماههای رجب، شعبان و رمضان را در غار حرا (کوهی در شمال مکه) به عبادت می گذراند و در چهل سالگی با ندای وحی الهی به پیامبری مبعوث شد.

امروز آخرین صبح دنیای جاهلیت کهنه است و نخستین فجر دنیای معنویت نو، فاصله باریک این ۲ دنیای کهنه و نو را شب ۲۷ رجب پدید آورده است؛ اول در وجود یک تَن و سپس در کالبد میلیون ها آدمی. این یک تَن همان حضرت محمد (ص)، آشنای صمیمی کوه حرا بود که می خواست با تاج رسالتی که بر سر می نهاد، فردا های تاریخ را به گونه ای دیگر رقم زند.
آن هنگام که پیامبر آخرین در بیست و هفتمین روز رجب به نجات انسان ها شتافت، گل های عاطفه از سرزمین دل ها رویید، بذر ارزش ها در دشت تفتیده جان ها پاشیده شد و خردهای خفته، با بانگ بیدار باش نبی اکرم (ص)، طلوعی تازه گرفت.
مبعث، روز بیداری عاطفه هایی است که در خواب عظیم غفلت انسانیت آرمیده بودند، روز شکوفایی ارزش هایی است که قرن ها در خاک تیره جهل مدفون می شد، روز برانگیختن خردهایی است که در کابوس دهشت ناک هوس پرستی ها، خرافه گرایی ها و جهل پیشگی ها، پریشان گشته بود.
مبعث پیامبر خاتم(ص) پایان همه این تباهی ها و سیاهی ها، روز مرگ جهل ها و ابوجهل ها، روز خشکیدن شریان شرک و روز مرگ تمامی حقارت ها، شقاوت ها و قساوت ها بود.
۲۷ رجب، از جلوه های بی پایانی بود که شعاعش تا کرانه های ناپیدای زمان گسترش یافت. مبعث، فصلی بهاری در پهنه قرون بود که خداوند، محمد (ص) را هم چون گلی زیبا بر دامن رسالت نهاد و سرزمین بطحا را با فروغ چهره این خورشید، تابان کرد.
حضرت محمد(ص) آمد تا ظلمت جاهلیت را بزداید، فطرت ها را برانگیزد و بشریت را به کمال رساند. دامنه بعثت آن مبعوث خاتم تا همیشه روزگار گسترده است و پرچم نامش، بر بام بلند گیتی در اهتزاز ابدی است.
هستی اگر صدفی گوهر پرور است، آن گوهر، وجود حضرت رسول (ص) است که به "تکوین" معنا بخشیده است و خداوند را، چه تدبیر های شگفت و زیباست در آراستن چهره خلقت و افروختن مشعل هدایت.

خدا خواست تا چهره آفرینش را روشن کند حضرت "محمد(ص) " را آفرید، خواست تا بر آدمیان منت نهد و تاریخ شان را به طراوت بهار مبدل سازد و شب کائنات را به روز روشنایی و فروغ وحی بیاراید، "مصطفی" را برگزید.
بعثت حضرت محمد (ص) از الطاف بی پایان خداوندی بود که جلوه های شکوه مندش تا کرانه های ناپیدای زمان امتداد یافته است، در آن روز آسمانی، پس از قرن ها خشکسالی معنویت مزرعه حیات، ابرهای سایه گستر رحمت الهی بر کویر اندیشه ها سایه انداخت و باران عشق، مهر ورزیدن و مهربان زیستن بر کویر تفتیده دل ها بارید.
شب بیست و هفتم ماه مبارک رجب بود که حضرت محمد (ص) در غار حرا مشغول راز و نیاز با خالق محبوب بود، که ناگهان صدایی شنید که خداوند سبحان به بنده برگزیده خود امر کرد: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ - اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذِی خَلَقَ - و این آغاز رسالتی بزرگ بر دوش محمد مصطفی(ص) بود. او برگزیده، برگزیدگان خداوند شد.
رسول اکرم (ص) بعد از سه مرتبه با آن ندای آسمانی هم صدا شد و خواند، به نام خداوند رحمتگر مهربان، بخوان به نام پروردگارت که آفرید، انسان را از علق آفرید، بخوان و پروردگار تو کریمترین [کریمان] است، همان کس که به وسیله قلم آموخت، آنچه را که انسان نمی‌ دانست [بتدریج به او] آموخت، حقا که انسان سر کشی می ‌کند، همین که خود را بی ‌نیاز پندارد، در حقیقت بازگشت به سوی پروردگار توست، آیا دیدی آن کس را که باز می‌ داشت، بنده‌ ای را آنگاه که نماز می‌ گزارد.
و محمد (ص) می خواند و تکرار می کرد؛ یا به پرهیزگاری وا دارد [برای او بهتر نیست]، [و باز] آیا چه پنداری [که] اگر او به تکذیب پردازد و روی برگرداند [چه کیفری در پیش دارد]، مگر ندانسته که خدا می ‌بیند، زنهار اگر باز نایستد موی پیشانی [او] را سخت بگیریم، [همان] موی پیشانی دروغ زن گناه ‌پیشه را، [بگو] تا گروه خود را بخواند، بزودی آتشبانان را فرا خوانیم، زنهار فرمانش مبر و سجده کن و خود را [به خدا] نزدیک گردان.
اینگونه بود که با این نجوا و صدای آسمانی نگار من که به مکتب نرفت و خط ننوشت به غمزه مسئله آموز صد مدرس شد.

پس از آن بود که پیامبر از سوی خداوند ماموریت یافت تا مردم را به دین اسلام دعوت کند، خویشاوندان و نزدیکان رسول اکرم (ص) نخستین کسانی بودند که به اسلام ایمان آوردند، حضرت خدیجه (س) همسر پیامبر (ص) و حضرت علی (ع) نخستین کسانی بودند که با پیامبر (ص) بیعت کردند.
پیامبر (ص) پیروان خود را ستود که شما بهترین اُمت من هستید و می توانید دنیای بشریت را با اجرای قانون متین قرآن به سعادت مطلوب برسانید.
اینگونه شد که مانده‌ ام، احمد پیمبر بود یا عطار عشق، بس که سلمان‌ ها مسلمان کرد با بوی علی.
حضرت محمد(ص) دین مبین اسلام را به مردمی عرضه کرد که در آتش جهل می سوختند و دعوت آن حضرت چنان دلنشین بود که به سرعت دیوارهای جهل و خرافات را فرو ریخت و مردم موج موج به اسلام گرویدند. آن حضرت سالها به صورت پنهانی مردم مکه را به سوی خدا دعوت کرد تا زمانی که از سوی پروردگار ندا آمد که دعوت خود را آشکار کن، در این زمان دشمنان چنان عرصه را بر او تنک کردند که به دستور خدا هجرت را آغاز کرد.
پیامبر گرامی اسلام پس از گذشت ۱۳ سال در مکه در اثر فشار و اذیت و آزار قریش از طرف خداوند مامور شد به مدینه هجرت کند. هجرت پیامبر (ص) و مسلمانان از مکه به مدینه برای پی ریزی زندگی اجتماعی اسلام نخستین گام بلند در پیروزی و گسترش اسلام و جهانی شدن آن بود.
آن حضرت پس از پیروزی بر مشرکان، نخستین حکومت اسلامی را در تاریخ تشکیل داد و اثرات پر برکت این حکومت سبب شد تا شعاع نور ایمان و اسلام در گردونه تاریخ و قرنها هر روز گسترده تر شود.
اینگونه بود که چون بهار از خُلق خوش کردی معطر، خاک را «رحمه للعالمین» خواندت از آن، پروردگار.
مهمترین فراز تاریخ اسلام با بعثت "رَحمَةٌ لِلعَالَمین" حضرت محمد (ص) آغاز شد، مبعث هنگامه بر انگیختن خرد ورزی و مبارزه با خرافه گرایی که انسان را از تاریکی و جهل به طرف نور و روشنایی هدایت کرد و زمینه ساز تحولی عظیم در سرنوشت بشر شد.
«خداوند او را در زمانی فرستاد که روزگاری بود پیامبری برانگیخته نشده بود. مردم در خوابی طولانی به سر می بردند. فتنه ها بالا گرفته و کارها پریشان شده بود. آتش جنگ ها شعله می کشید، دنیا بی فروغ و پر از مکر و فریب گشته، برگ های درخت زندگی به زردی گراییده و از به بار نشستن آن قطع امید شده بود ...» این سخنان گزیده ای از بیانات امام علی(ع) در خطبه ۸۹ نهج البلاغه است که بر پیامبری حضرت محمد (ص) در دوره ای تاکید دارد که نیاز به آمدن رسول خاتم بیش از هر زمان دیگری احساس می شد.
آخرین فرستاده حق پیش از برگزیده شدن برای هدایت بشر به منظور گرویدن به دین اسلام با پاکی و صداقت ذاتی خویش و پرورش یافتن در فضایی پر از معنویت، آمادگی لازم را برای راهنمایی انسان ها به طرف سعادت و کمال کسب کرده بودند.

پروردگار بر پایه حکمت و تدبیر خویش بشارت آمدن پیامبر خاتم(ص) را از هنگام نزول نخستین پیامبران نوید داده بود و تورات و انجیل نیز به عنوان کتاب های آسمانی به این موضوع اشاره کرده بودند.
بدین ترتیب حضرت محمد مصطفی (ص) به عنوان آخرین فرستاده خداوند ماموریت یافتند تا در زمانی که مردم در تاریکی، نادانی و گمراهی غرق شده بودند، با دین اسلام راه راستین را روشن سازند، ایشان در طول سال های نبوت، سختی های بسیاری را برای ادای تکلیف خویش متحمل شدند اما لحظه ای از تلاش برای گسترش دین اسلام غافل نشدند و تنها هدف خویش را در هدایت انسان ها برای دستیابی به سعادت ابدی یافتند.
اینک سده ها است که مسلمانان ۲۷ رجب، سالروز بعثت حضرت محمد (ص) را گرامی می دارند و به درگاه پروردگار جهانیان برای ابلاغ رسالت پیامبری به محمد امین (ص) شکر گذاری می کنند.
امروز است که باید از دل و جان فریاد زد که عید نجات عالم خلقت مبارک است، آوای وحی و لیله بعثت مبارک است، عید نزول سوره اقرا به عقل کل و جشن کمال و علم و فضلیت مبارک است.
پیامبر بزرگوار اسلام در روز ۲۷ ماه رجب سال ۴۰ عام الفیل (۱۳ سال قبل از هجرت) در غار حرا به پیامبری مبعوث شدند و در آن هنگام آیات نخستین سوره مبارکه علق بر ایشان نازل شد.

آخرین اخبار جهان اسلام را در الکوثر فارسی پیگیری کنید
ویژه‌های الکوثر را اینجا دنبال کنید
از صفحات دین و زندگی و ندای نور الکوثر فارسی دیدن کنید