تهران- الکوثر:  در این بخش از تفسیر المیزان آمده است:

فستذکرون ما اءقول لکم و افوض امرى الى اللّه ان اللّه بصیر بالعباد

پـس بـه زودى مـتـوجه آنچه به شما مى گویم خواهید شد و من امر خود را به خدا واگذار مى کنم که خدا داناى به بندگان است (44).

اشاره به مقامات سه گانه عبودیت: توکل، تفویض و تسلیم

(و افوض امرى الى اللّه ) – راغب کلمه (تفویض ) را به معناى رد دانسته. و بنا بـه گـفـتـه وى تـفـویـض امر به خدا، برگرداندن و واگذارى امر است به او، در نتیجه تفویض با توکل و تسلیم قریب المعنى مى شود، چیزى که هست اعتبارها مختلف است.
و اگـر آن را تـفـویـض مـى گـویـند به این اعتبار است که بنده خدا آنچه را که به ظاهر مـنـسـوب بـه خـودش اسـت، بـه خـدا بـرمـى گـردانـد و حـال عبد در چنین وضعى حال کسى است که برکنار باشد و هیچ امرى راجع به او نباشد و اگـر تـوکـلش مـى خـوانـنـد بـه ایـن اعـتـبـار اسـت کـه بـنـده خـدا پـروردگـار خـود را وکـیـل خـود مـى گـیـرد، تا هر تصرفى را که خواست در امور او بکند و اگر تسلیمش مى نـامند، به این اعتبار است که بنده خدا رام و منقاد محض است در برابر هر اراده اى که خداى سـبـحـان دربـاره اش بـکـند، و هر کارى که از او بخواهد بدون اینکه هیچ امرى را به خود نـسـبـت دهـد، اطـاعـت مـى کـنـد. پـس تفویض و توکل و تسلیم مقامات سه گانه اى هستند از مراحل عبودیت، از همه پایینتر و سطحیتر توکل است و از آن دقیقتر و بالاتر تفویض و از آنهم دقیقتر و مهمتر تسلیم است.
(ان اللّه بـصـیـر بـالعـبـاد) – ایـن جـمـله، واگـذارى امـر بـه خـدا را تعلیل مى کند که چرا من امور خود را به خدا واگذار کردم ؟ و در اینکه فرمود: (ان اللّه ) و نـام خـدا را بـرد، با اینکه مقتضاى ظاهر عبارت و سیاق این بود که بفرماید: (انه بـصـیـر بـالعـبـاد)، بـراى ایـن اسـت که علت بصیر بودن خدا را هم بیان کرده باشد، گویا گفته: خدا بیناى به حال بندگان است براى اینکه اللّه – عز اسمه – است.

از صفحات دین و زندگی و ندای نور الکوثر فارسی دیدن کنید
آموزش سوره های قرآن ویژه کودکان
از صفحه گردشگری الکوثر فارسی دیدن کنید