به گزارش پایگاه شبکه الکوثر،«حفر چاه فاضلاب» و کشف آثار 400 ساله در خیابان مولوی تهران در آذرماه سال 1393، نخستین قدم برای شناسایی بانوی هفت هزار ساله‌ی تهران و مسافر شهرری بود.
مرور زمان و بررسی‌های بیشتر توسط باستان‌شناسان قدمت حضور این زن را  در تهران به حدود 7000 سال قبل رساند.
یک ماه پس از آغاز بررسی‌ها روی این محوطه که با هوشیاری یک دانشجوی ارشد باستان‌شناسی به این نتایج رسیده بود، خبر از کشف اسکلت رسید و پس از آن بود که کار روی این محوطه‌ی تاریخی بُعدهای دیگری گرفت.
کارشناسان پژوهشکده‌ باستان‌شناسی پژوهشگاه سازمان میراث فرهنگی و گردشگری بعدا موفق شدند چهره‌ی این زن را بازسازی کنند.
در این اقدام، نخست اسکلت به صورت فتو اسکن مستندنگاری شد و تصاویری که به دست آمد با استفاده از رایانه به صورت نقشه فتوگرامتری شامل نقطه، خط و سطح پوششی از اسکلت درآمد‌ و در مرحله‌ی بعدی نقشه اسکلت تبدیل به اطلاعات سه بعدی شد و همه‌ی بخش‌های آن حجم‌دار شدند.
همه‌  اقدامات انجام شده برای رسیدن به نتیجه‌ی نهایی بر اساس حالت درازکش اسکلت تهیه شد تا حالت آن در هنگام تدفین نشان داده شود. این کار با استفاده از رایانه صورت گرفت و پس از تهیه مدل سه‌بعدی از جمجمه، بخش‌های از بین رفته نیز به صورت مدل‌سازی به آن اضافه شد.

مدل آماده‌ی جمجمه با 11 شاخص از چانه، گونه، لب، بینی، چشم و گوش نشانه‌گذاری شد و با استفاده از بافت‌دهی رایانه‌ای هر نشانه پوشش داده شد و چهره‌ی اسکلت به دست آمد، همچنین انتخاب رنگ پوست و حالت موهای آن در این مدل سلیقه‌ای به دست آمده است و براساس تناسب چهره بهترین حالت برای آن انتخاب شده است.
علاوه‌بر این‌که در طرح بازسازی این اسکلت، از نقش مشابه روی سفال‌های چشمه علی استفاده شده است، از پنج نرم‌افزار استاندارد مدل‌سازی برای بازسازی ومدل سازی چهره اسکلت استفاده شده و هر قسمت با استفاده از نرم افزار مورد همگام سازی و خطایابی قرارگرفته است.
کارشناسان این پژوهشکده نمونه به دست آمده را احتمالا برابر با چهره واقعی اسکلت می‌دانند.

آخرین اخبار جهان اسلام را در الکوثر فارسی پیگیری کنید