تهران- الکوثر، هنگامی که مادر حضرت علی علیه السلام نوزاد را خدمت پیامبر(ص) آورد با علاقه شدید آن حضرت نسبت به کودک روبرو شد. پیامبرگرامی اسلام  از وی خواستند که گهواره علی را در کنار رختخواب او قرار دهدند از این جهت، زندگانی امام از روزهای نخست با لطف خاص رسوول خدا(ص) توام شد.
نه تنها پیامبر(ص) گهواره حضرت علی را در موقع خواب حرکت می دادند، بلکه در مواقعی از روز بدن او را می شست وشیر در کام او می ریختند و در موقع بیداری با او با کمال ملاطفت سخن می گفتند. گاهی او را به سینه می فشردند ومی گفتند: این کودک برادر من است ودر آینده ولی ویاور ووصی وهمسر دختر من خواهد بود.
به سبب علاقه ای که به حضرت علی (ع) داشتند هیچ گاه از او جدا نمی شدند وهر موقع از مکه برای عبادت به خارج شهر می رفتند، حضرت علی علیه السلام را همچون برادر کوچک یا فرزند دلبندی همراه خود می بردند. (1)
هدف از این مراقبتها این بود که دومین ضلع مثلث شخصیت حضرت علی علیه السلام، که همان تربیت است، به وسیله او شکل گیرد وهیچ کس جز پیامبر در این شکل گیری مؤثر نباشد.
امیرمؤمنان در سخنان خود خدمات ارزنده پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم را یاد کرده، می فرماید:
و قد علمتم موضعی من رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم بالقرابة القریبة والمنزلة الخصیصة، وضعنی فی حجره و انا ولد یضمنی الی صدره و یکنفنی فی فراشه و یمسنی جسده و یشمنی عرفه و کان یمضغ الشی ء ثم یلقمنیه. (2)
شماای یاران پیامبر، از خویشاوندی نزدیک من با رسول خدا ومقام (احترام)مخصوصی که نزد آن حضرت داشتم کاملا آگاه هستید ومی دانید که من در آغوش پر مهر او بزرگ شده ام; هنگامی که نوزاد بودم مرا به سینه خود می گرفت ودر کنار بستر خود از من حمایت می کرد ودست بر بدن من می مالید، ومن بوی خوش او را استشمام می کردم، و او غذا در دهان من می گذاشت.

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم حضرت علی (ع) را به خانه خود می بردند. از آنجا که خدا می خواهند ولی بزرگ دین او در خانه پیامبر بزرگ شود وتحت تربیت رسول خدا قرار گیرد، توجه پیامبر را به این کار معطوف می دارد.

مورخان اسلامی می نویسند:
خشکسالی عجیبی در مکه واقع شد.ابوطالب، عموی پیامبر، با عایله وهزینه سنگینی روبرو بود. پیامبر با عموی دیگر خود، عباس، که ثروت ومکنت مالی او بیش از ابوطالب بود به گفتگو پرداخت وهر دو توافق کردند که هرکدام یکی از فرزندان ابوطالب را به خانه خود ببرد تا در روزهای قحطی گشایشی در کار ابوطالب پدید آید. از این جهت عباس، جعفر را وپیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم حضرت علی را به خانه خود بردند. (3)

این بار که امیر مؤمنان به طور کامل در اختیار پیامبر قرار گرفت از خرمن اخلاق وفضایل انسانی او بهره های بسیار برد وموفق شد تحت رهبری پیامبر به عالیترین مدارج کمال خود برسد. امام -علیه السلام در سخنان خود به چنین ایام ومراقبت های خاص پیامبر اشاره کرده، می فرماید:

ولقد کنت اتبعه اتباع الفصیل اثر امه یرفع لی کل یوم من اخلاقه علما ویامرنی بالاقتداء به. (4)
من به سان بچه ناقه ای که به دنبال مادر خود می رود در پی پیامبر می رفتم; هر روز یکی از فضایل اخلاقی خود را به من تعلیم می کرد ودستور می داد که ازآن پیروی کنم.

پی نوشت ها:

1- کشف الغمة، ج 1، ص 90.

2- نهج البلاغه عبده، ج 2، ص 182، خطبه قاصعه.

3- سیره ابن هشام، ج 1، ص 236.

4- نهج البلاغه عبده، ج 2، ص 182.

از صفحات دین و زندگی و ندای نور الکوثر فارسی دیدن کنید