به گزارش پایگاه شبکه الکوثر، آثار به جا مانده از تمدن هایی مانند آشوریان ، هخامنشیان و دیگر سلسله های تاریخی نشان می دهد هنرمندان آن زمان برای خلق آثار خود  بیشتر ازسه مفهوم  طبیعت ، دین و قدرت الهام  گرفته اند.
مجسمه سازی به معنای امروز در طول 100 سال گذشته در ایران رواج یافته است.
مجسمه سازی شاخه ای از هنرهای تجسمی است که به شکل دادن اشیا با مصالح مختلف میپردازد. در واقع هنر مجسمه سازی فرایندی است که به خلق یک پیکر سه بعدی می انجامد؛ این حجم سه بعدی تندیس، پیکره و یا مجسمه نامیده می شود. در گذشته مجسمه سازی، تراشیدن و یا حجم دهی مصالحی مانند سنگ، فلز، چوب و گل بود اما امروزه با فرایندهای گوناگون و مصالح مختلفی اجرا میگردد.
آثار هنری مختلف از دوران دور برجا مانده است. پیکره های سنگی نسبت به سایر آثار هنری از دوام بهتری برخوردار بوده اند و آثار سنگی متفاوتی از دوران های مختلف و اقوام گوناگون به جا مانده است در حالی که بیشتر آثار چوبی در گذر زمان از بین رفته است . یونانیان باستان پیکرهایی به شکل خدایان خود می ساختند و در معابد قرار میدادند؛ مصریان نیز مجسمه هایی برای مردگان خود میساختند و اقوام دیگر نیز هر یک مطابق با سنن و آئین خود اقدام به ساخت مجسمه میکردند.
اگر چه ایرانیان از دیر باز در هنرهای گوناگون مهارت داشته اند؛ ظاهرا مجسمه سازی پیش از اسلام و پس از آن در ایران رواج چندانی نداشته است. آثار کشف شده در ایران بسیار کم است و به چند مورد از دوره اشکانیان و ساسانیان محدود میگردد.
کنده کاری در گذشته کنده کاری موادی مانند سنگ، فلز، چوب و خاک رس بود، اما امروزه با فرآیندهای مختلف و مصالح متفاوت انجام می شود.
در ادامه ، گزارش شبکه تلویزیونی الکوثر را درقالب برنامه «حول العالم» از هنر مجسمه سازی در استان البرز  مشاهده  کنید: