تهران- الکوثر، کانون خانواده یکی از عرصه‌هایی است که انسان از آغاز تا پایان زندگی با آن رابطه تنگاتنگ و سرنوشت‌ساز دارد. بدون خانواده، نه تنها هویت انسانی بشر نابود می‌شود بلکه همه تلاش‌های فردی و اجتماعی نیز در حقیقت بی‌ثمر و نافرجام خواهد ماند؛ چرا که رشد و افول جامعه بستگی به افرادی دارد که هسته اولیه تربیت آنها در خانواده شکل می‌گیرد؛ قرآن کریم، به عنوان برترین نسخه زندگی و عالی‌ترین راهنمای بشر برای دست‌یابی به حیات طیبه، بخش عظیمی از آیات را به تحکیم و تعدیل روابط انسان در خانواده، حقوق و وظایف همسران و فرزندان نسبت به یکدیگر اختصاص داده است. (سوره نور، آیه32؛ سوره روم، آیه21؛ سوره نساء، آیه44) بنابراین مؤثرترین نقش در اصلاح امور جامعه و تربیت انسان را خانواده و خصوصاً والدین ایفا می‌کنند.

از این جهت است که هر یک از معصومین علیهم‌السلام نسخه‌های متعددی برای روش تربیت صحیح فرزندان ارائه داده‌اند که مطالعۀ آنها راهکارهای مناسبی را فراروی ما در جهت تربیت هرچه بهتر آنها قرار می‌دهد. 

حجت‌الاسلام فرحزاد در سخنانی با تأکید بر آنکه بر اساس روایات، بهترین ارث برای فرزندان، ادب است، گفت:  بهترین ارث این نیست که مال و ثروت برای فرزندان باقی بگذارید بلکه ادب بهترین ارث است؛ امام صادق (ع) در روایتی فرمود «إنَّ خَیرَ ما وَرَّثَ الآباءُ لِأَبنائِهِم الأَدَبُ لاَ المالُ؛ یعنی بهترین ارثی که پدران برای فرزندان خود به ارث می‌گذارند، ادب است نه مال.» مال با گذشت زمان، فانی می‌شود، اما ادب باقی می‌ماند. هر اندازه رفتار و کردار و گفتار والدین سرشار از ادب باشد، بهتر است. بزرگی می‌فرمود در عمرم پدرم مرا بدون پسوند «آقا» صدا نکرده است.

وی افزود: رسول الله صلی الله علیه و آله نیز در روایتی فرمود «اَدَّبو أوْلادَکمْ عَلی ثَلاثِ خِصالٍ: حُبِّ نَبیکمْ وَ حُبِّ اَهْلِ بَیتِهِ وَ قِراءَه القُرآنِ؛ یعنی محور تربیت فرزندانتان بر این سه گزاره باشد: حب پیامبرتان، حب اهل‌بیت نبی و قرائت قرآن». ما چطور برای معاش و تحصیل دغدغه داریم و خود را برای علم آموزی آنها به آب و آتش می‌زنیم، اما برای پرورش روحی، تهذیب نفس و آدم بودن فرزند وقت نگذاریم؟