به گزارش پایگاه شبکه الکوثر، مرحوم نادر طالب زاده مدت ها بود که به نارسایی قلبی مبتلا بوده و سال گذشته نیز دست کم یکبار بستری شده و مدت زیادی در خانه به استراحت پرداخته بود. طالب زاده تابستان سال قبل در مصاحبه ای گفته بود: «چند ماهی است که دچار نارسایی قلبی‌ام و در منزل دوران نقاهت و بستری را می‌گذرانم امیدوارم با دعای مردم حالم خوب شود و بتوانم هرچه زودتر این برنامه عصر را از سربگیرم. البته تصمیم داریم بزودی این اتفاق بیفتد و دنبال تدارک هم هستیم».

نادر طالب زاده کیست؟

نادر طالب زاده مستند ساز، تهیه کننده، مجری تلویزیونی و کارگردان ایرانی و دبیر کنفرانس بین المللی افق نو، دبیر جشنواره فیلم عمار و از موسسان شبکه افق بود که مدرک تحصیلی کارشناسی ادبیات انگلیسی خود را از دانشگاه راندولف میکن و کارشناسی ارشد کارگردانی سینمای خود را از دانشگاه کلمبیا گرفت. طالب زاده در دوران انقلاب اسلامی در آمریکا مشغول تحصیل بود اما در بحبوحه انقلاب به ایران بازگشته و فیلمی 35 دقیقه ای از در مورد گروگانگیری سفارت آمریکا ساخت. در واقع طالب زاده فعالیت هنری را از 1359 در صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران با ساخت فیلم‌های مستند آغاز کرد. طالب زاده از منتقدان سرسخت سیاست های ایالات متحده و رسانه های این کشور بود و معمولاً به عنوان مجری و کارشناس در برنامه های شبکه افق در این باره سخن می گفت و همواره به خاطر اظهارنظرهای جنجالی و متفاوتش شناخته می شد. همسر وی زینب مهنا پژوهشگر و فعال حقوق بشر اهل لبنان است.

از دیگر فعالیت‌های او می‌توان به تدریس در مرکز اسلامی آموزش فیلمسازی و مدیریت مرکز تحقیقات و مطالعات سینمایی در معاونت سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی اشاره کرد. گفته شده که طالب زاده در جنگ بوسنی نیز شرکت داشته‌ است. در بهمن ماه 1378 نیز درگذشت برادر طالب زاده -که پزشک و استاد دانشگاه سیاتل بود- در آمریکا بحث برانگیز شده بود و برخی مدعی شدند که دستاوردهای وی در زمینه یافتن پادزهری برای جنگ‌ افزارهای میکروبی منجر به قتل او توسط دولت آمریکا شده‌ است، ادعایی که توسط نادر طالب زاده رد شده و علت مرگ برادرش را بیماری طبیعی اعلام کرد. 

طالب زاده در سال 1395 خبر داده بود که هدف حمله بیولوژیکی قرار گرفته است و در این باره گفته بود: «یک سال و نیم پیش به همراه گروهی از لبنان برای راهپیمایی اربعین به عراق رفتم؛ که چمدان من را از هتلی که در نجف بودم از میان صدها چمدان برداشتند و 5 الی 6 روز بعد در کربلا نصف شب تحویلم دادند. لپ تاپ من را خالی و بررسی‌های کامل را انجام داده بودند. از همان روز که چمدان را تحویل گرفتم حالم بد شد اما متوجه این ماجرا نبودم… درست بعد از آن بود که این اتفاقات افتاد اما فکر می‌کردم آن‌ها محتویات لپ‌تاپ را می‌خواهند و گمان نمی‌کردم با خودم کاری داشته باشند. از همان روز به بعد سرفه‌های خونی داشتم».

نادر طالب زاده در فروردین 1394 در مصاحبه ای گفت: «از 16 تا 26 سالگی در آمریکا زندگی کردم، من در آمریکا مشاهداتی داشتم که بعدها خیلی به دردم خورد، پدر و مادر من علاقه‌ی زیادی به ادامه تحصیل من داشتند، خصوصاً مرحومه مادرم که زبان انگلیسی را نیز او به من آموخت. مادر من سیده وحیده امیر ملوک شرفی نوه‌ی آیت الله شرف العالی اصفهانی است و من کاملاً برای همین خاک و بوم هستم و اینکه مادر من آمریکایی است، شایعات برآمده از صدای آمریکا است. من تا قبل از انقلاب اسلامی در آمریکا بودم و تجربیات خوبی از آنجا کسب کردم…در فاصله‌ی آمدن از ایالت متحده آمریکا تا ایران ازدواج کردم و 4 فرزند، یک پسر و 3 دختر دارم که یکی در ابتدای دانشگاه، یکی دانشگاهی و دوتای دیگر هم در بازار کار هستند و الحمدالله مسیر کار خود را به خوبی ادامه می‌دهند…حتی گرین کارت هم ندارم. من با اینکه تحصیلاتم را آنجا گذرانده‌ بودم، تابعیت آمریکایی ندارم بعد از انقلاب هم امکان گرفتنش برایم بود، اما هیچ گاه نخواستم».

طالب زاده خانه نشینی و محاکمه پدرش در سال 44 و بازنشستگی او در سال بعد را تایید کرده و گفته است: «پدر من با اینکه افسر وفادار و وطن پرستی بود، تن به ظلم نداد و در مقابل شاه قرار گرفت و به همین دلیل خانه نشین شد. از سال 44 به بعد این موضوع برایم به یک الگو تبدیل شده بود که یک فرد در آن زمان با آن موقعیت، چنین کار بزرگی را انجام می‌دهد».

این مستند ساز در مورد علت بازگشتش به ایران نیز گفته بود: «درست سه ماه قبل از پیروزی انقلاب اسلامی به ایران آمدم و با خبرگزاری‌های مختلف از جمله CBS آمریکا که یکی از مهمترین شبکه‌های خبری آن کشور است، کار کردم این هم خط امام (ره) بود که همه کمک کنیم تا اخبار انقلاب به گوش جهانیان برسد. بلافاصله پس از 22 بهمن 57 از CBS بیرون آمدم و به همراه چند تن از دوستان دیگرم… یک هفته پس از پیروزی انقلاب اسلامی مجوز روزنامه‌ی تهران تایمز را گرفتیم و آن را تأسیس کردیم. آنچه که بعد از این موضوع اتفاق افتاد، تسخیر لانه‌ی جاسوسی بود که من در مورد آن مستندی برای تلویزیون ساختم که محور آن انعکاس معکوس این حادثه برای ایرانیان بود، در این مستند با تمام خبرنگاران آمریکایی که در ایران حضور داشتند، صحبت کردم و این مستند آغاز همکاری من با صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران بود و به نوعی آموزش و تربیت و سلوک رسانه‌ای را از آن زمان شروع کردم».

او در ادامه صحبت هایش افزوده بود: «وقتی حادثه‌ی سینما رکس آبادان اتفاق افتاد و تیتر اول تمام روزنامه‌ها، حتی روزنامه‌های محلی نیویورک شد، انقلاب برایم رنگ دیگری پیدا کرد و مهمتر از قبل شد. دیگر ماندن یا نماندنم در آمریکا دست خودم نبود با اینکه اواخر مقطع فوق لیسانس بودم، تصمیم گرفتم به ایران بازگردم. همیشه صحبت‌های امام خمینی(ره) را در مجلات فرهنگی – سیاسی آمریکا دنبال می‌کردم و به شدت جذب شخصیت ایشان شدم و خود امام (ره) برایم یک موضوع شد و به ایران آمدم تا ببینم چه کمک و خدمتی می‌توانم به ایشان بکنم. من افتخار این را داشتم که قبل از وارد شدن امام راحل به ایران در ایران باشم و در اولین مصاحبه‌ی مطبوعاتی ایشان توفیق سوال از ایشان را داشتم». 

برای اطلاع از آخرین خبرهای ایران و جهان اینجا کلیک کنید

از صفحه ندای نور الکوثر فارسی هم دیدن کنید