به گزارش پایگاه شبکه الکوثر،  واقعه عاشورا، غمبارترین واقعه ی تاریخی در اسلام است، به طوری که پس از هزار و چهارصد سال که از این فاجعه تاریخی می گذرد هنوز هم دل های مسلمانان داغدار مظلومیت شهدای کربلا است. یکی از سوالاتی که درباره روز عاشورا پرسیده می شود این است که پس از جدا کردن سرهای شهدا توسط دشمنان، سر مطهر امام حسین(ع) به کجا برده شد و در کدام مکان دفن گردید؟

بر اساس روایات تاریخی در منابع شیعه و اهل سنت، در روز عاشورا سال 61ه.ق و پس از به شهادت رسیدن امام حسین(علیه السلام)، عمر بن سعد در روز عاشورا سر مبارک حضرت را از بدن مطهر جدا کرد و توسط خولی و حمید بن مسلم به سوی عبید الله بن زیاد در کوفه فرستاد. ابن زیاد نیز سر مبارک امام حسین(ع) را به همراه سرهای شهدای کربلا به سوی شام نزد یزید بن معاویه فرستاد.

در روایت ها آمده است که وقتی کاروان شام و اسرای کربلا به سمت شام حرکت کردند در امتداد رود فرات پس از عبور از سرزمین های مختلف به حلب رسیدند و سر مبارک امام حسین(ع) را روی سنگی مرتفع در نزدیک کوه 'الجوشن' در شهر حلب قرار داده شد تا مدتی را آنجا توقف کنند. یک قطره از خون پاک ایشان روی آن سنگ ریخته شد. این قطره خون مورد اهتمام مسلمانان قرار گرفت و از آن سنگ محافظت کردند تا اینکه «سیف الدوله الحمدانی» شام را فتح کرد و او را از مکان این قطره خون آگاه ساختند. پس بنایی برای آن ایجاد کردند و نام این مکان اکنون در شهر حلب «مسجد النقطه» است.

محل راس الحسین (علیه السلام) در شام که سر مبارک سیدالشهداء(علیه السلام) بر روی آن قرار گرفته بوده و در روز عاشورا از آن محل خون جاری می شود.

هنگام طلوع آفتاب که سر ایشان را برداشتند چند قطره خون آن حضرت بر روی سنگی که قرار داشت، جاری شد و پس از حرکت کاروان مردم حلب از این مساله با خبر شده و اطراف آن قطرات خون جمع شده و به عزاداری و شیون و زاری پرداختند.

روایاتی که درباره این سنگ در مشهد النقطه وجود دارد:

بر اساس برخی روایات هر سال در روز عاشورا خون موجود بر روی این سنگ می جوشید و این موضوع توجه بسیاری از مردم حلب را به خود جلب کرده بود تا این که "ولید ابن عبدالملک بن مروان اموی " دستور انتقال سنگ را از آن نقطه داد و سنگ در زمان "سیف الدوله حمدانی" بار دیگر به محل خود بازگردانده شد.

بر اساس یک روایت دیگر در محل مشهد النقطه کنونی کلیسایی وجود داشت که هنگام انتقال سرهای شهدای کربلا به شام، اعضای کاروان در این محل استراحت کردند و سر مبارک امام حسین(ع) و اسرای کربلا در این محل برای مدت کوتاهی نگهداری شد.

در این کلیسا یک راهب مسیحی اقامت داشت که مشاهده کرد از سر مبارک امام حسین (ع) نوری به آسمان بر می خیزد. وی با اصرار فراوان و دادن مبالغ زیادی پول موفق شد تا برای مدت کوتاهی سر امام حسین (ع) را به امانت بگیرد، و پس از غسل و شستشوی سر آن را روی سنگی که اکنون در داخل ضریح در مشهد النقطه است، قرار داد.

این راهب پس از نجوا و راز و نیاز با سر مبارک امام حسین (ع)، شهادتین خواند و مسلمان شد.

تخریب مسجدالنقطه

هنگامی که سال 1332 هجری قمری جنگ جهانی صورت گرفت، عثمانی ها از این مسجد به عنوان ذخایر جنگی استفاده کردند و این امر تا اواخر سال 1337 هجری قمری ادامه داشت و پس از خروج انگلیسی ها از حلب و آمدن فرانسوی ها به این شهر، عده ای از مردم به مسجد ریختند و ذخایر و اسلحه ها را که عثمانی ها جا گذاشته بودند، غارت کردند و در این حین دینامیتی منفجر شد و بیشتر بنای مسجد مشهد النقطه تخریب شد.

این مکان تا سال 1379 هجری قمری به همان شکل باقی ماند، تا این که یکی از مراجع عالی شیعه مرمت مسجد را بر عهده گرفت و یک جمعیت اسلامی مرمت مسجد را بر عهده گرفت و مسجد به شکل اول خود پیش از انفجار بازگشت.

زائران ایرانی که زمینی وارد سوریه می شوند پس از طی مسیر 35 کیلومتری مرز ترکیه تا حلب، ساعاتی را در محلی به نام مشهد النقطه در شهر حلب حضور یافته و ضمن زیارت، عزاداری، اقامه نماز جماعت، صرف غذا و استراحت به مسیر 385 کیلومتری خود تا دمشق ادامه می دهند.

سرنوشت سر مبارک امام حسین(ع)

در سرانجام سر امام حسین(ع) و دیگر سرها و محل دفن آنها اختلاف نظر وجود دارد که در ادامه برخی از آنها را نقل می کنیم:

1. برخی از علمای شیعه با استفاده از اخبار و روایاتی که از ائمه معصومین(ع) رسیده، [فرموده‎اند:سر مقدس سیدالشهدا در نجف اشرف، کنار مرقد مطهّر امیرمؤمنان(ع) دفن شده است. (وسایل‎الشیعة، شیخ حر عاملی، ج 10، باب 33 المزار و مایناسبه)

2. روایت است که خلفای فاطمی سر مقدس را از باب الفرادیس به عسقلان که بین شام و مصر است، بردند و از آن‎جا به مصر منتقل کردند و در مشهدی که معروف است، دفن نمودند که زیارتگاه علاقه‎مندان است.

3. یزید (لعنة الله علیه) سر مبارک امام را برای حاکم مدینه ـ عمرو بن سعید بن ابی العاص ـ فرستاده، و او آن را در بقیع، کنار قبر مادرش زهرا(س)، دفن نمود؛ (شذرات الذهب، عماد حنبلی، ج 1، ص 67 ؛ مرأة الجنان، یافعی، ج 1 ، ص ،144؛ البدایة و النهایة، ابن‎کثیر، ج 8 ، ص 204)

4. در دمشق دفن شده که در مکان آن اختلاف است. به گفته‎ی ابن ابی الدنیا، در باب الفرادیس و به گفته‎ی بلاذری و واقدی، در دارالاماره دمشق دفن شده است.

5. سر مطهر را به کربلا آوردند و به بدن مقدس آن حضرت ملحق کردند.