خطبه روشنگرانه «فاطمه صغری» دختر امام حسین(ع) در جمع کوفیان

شنبه 15 شهریور 1399 - 12:44:43
خطبه روشنگرانه «فاطمه صغری» دختر امام حسین(ع) در جمع کوفیان

تهران- الکوثر: خطبه های روشنگرانه حضرت زینب سلام الله علیها در تبیین قیام امام حسین(ع) و ظلمی که بر اهل بیت پیامبر (ص) رفت، در بین عامه مردم شهرت زیادی دارد ولی دیگر زنان خاندان پیامبر نیز در این زمینه تلاش زیادی کردند که یکی از آنها «فاطمه صغری» دختر امام حسین(ع) است.

به گزارش پایگاه شبکه الکوثر، بعد از ورود کاروان اسرا به شهر کوفه و پس از صحبت های حضرت زینب (س)، «فاطمه صغری» دختر امام حسین(ع) در جمع کوفیان پیمان شکن لب به سخن گشود و چنین کوفیان را سرزنش کرد:

آغاز سخن

خدا را سپاس به شمار ریگ‌ها و سنگریزه‌ها و هم وزن عرش الهی! تا زمین! او را می‌ستایم و به او ایمان دارم و بر او توکل می‌کنم و گواهی می‌دهم که جز خدای یکتا و بی‌شریک، معبودی نیست. محمد بنده و فرستاده اوست؛ فرزندانش در ساحل فرات، بی‌گناه کشته شدند. خداوندا! به تو پناه می‌برم که بر تو دروغ بندم و برخلاف عهد و پیمانیکه برای وصی پیامبر، علی ابن ابی‌طالب (ع) گرفتی سخن گویم؛ آن‌که حقش را گرفتند و بی‌گناه دریکی از خانه‌های خدا (مسجد کوفه) شهیدش کردند، همان‌گونه که فرزندش را دیروز به شهادت رساندن؛ مسلمان نماها  (آنهایی که فقط به زبان مسلمان بودند) هیچ دفاعی از او نکردند؛ نه در حال حیات و نه در هنگام مرگ تا آن‌که خداوند او را پاک سیرت و نیکو خصال و پسندیه راه، پیش خود بردی. در راه تو نه از ملامت ملامتگری بیم داشت و نه از نکوهش کسی هراس.

بیان فضایل حضرت علی (ع)

خدایا! تو او را از خردی به اسلام هدایت کردی و تو در بزرگی نیکی‌هایش را ستودی و او نیز پیوسته در راه رضای تو و پیامبرت به ارشاد و نصیحت بندگان تو پرداخت و دمى از آن فرو گذار نکرد. (در این راه رنج بسیار و زحمت فراوان کشید.) و در دنیا پارسا و مشتاق به آخرت و مجاهد راه تو بود تا اینکه از وى خشنود و راضی شدی و او را به سوى خود خواندى و او را به صراط مستقیم هدایت کردی!

نهیب به کوفیان

اما بعد ای کوفیان! ای اهل نیرنگ و فریب! ما خاندانی هستیم که خداوند شما را به ما آزمود و ما را به شما، و آزمایش ما را نیک قرار داد. خداوند علم و فهم دینش را نزد ما نهاد پس ماییم گنجینه علم و ظرف فهم و حکمت او و حجتش بر روی زمین بر بندگان هستیم. خدا ما را با کرامت خویش عزیز داشت و به پیامبرش ما را (به انتسابمان با پیامبرش که اهل البیت اوییم) بر بسیاری از مخلوقاتش فضیلت بخشید. پس شما ما را تکذیب و تکفیر کردید، کشتن ما را حلال دانستید، اموال ما را به تاراج بردید، گویا که ما نامسلمانان بیگانه‌ایم، آن‌گونه که دیروز جد ما را کشتید و از کینه‌های دیرین، هنوز از خون اهل البیت پیامبر شمشیرهای تان می‌چکد. چشمتان روشن و دلتان شاد از این گستاخی که نسبت به خدا داشتید و مکری که کردید که و خدا بهترین چاره اندیشان (مکر کنندگان) است. چندان خوشحال نباشید که خون ما را ریختید و اموال مان را غارت کردید. همه این مصیبت‌های بزرگ که به ما رسیده، پیشتر در کتاب (لوح محفوظ) ثبت بوده است و ما آنها  را می دانستیم و که این بر خدا آسان است، تا بر هرچیزی از دست می‌دهید (زیانی) غصه نخورید و هر آنچه به دست می‌آورید (سودی) شادمان نشوید که خداوند خود پرستان و گردن کشان را دوست نمی‌دارد.

نفرین کوفیان

مرگ بر شما باد! منتظر لعنت و عذاب خدا باشید! به همین زودى عقوبتى از آسمان بر شما نازل خواهد شد. برخى از شما را بر بعضى مسلط می‌کند تا از یکدیگر انتقام بگیرید و پس از آن، به خاطر ظلمى که بر ما کردید تا ابد در عذاب دردناک الهى به سر خواهید برد. قطعا لعنت خدا بر ستمگران است!

هدایت نخواهید شد

وای بر شما اهل کوفه! آیا می‌دانید چه دستی بر ستم بر ما گشوده و به جنگ آماده‌اید و می‌دانید با چه پایی برای نبرد با ما ره سپرده‌اید؟ دل‌هایتان سخت و خشن شده و بر قلوب شما مهرخورده و گوش و چشمتان از دیدن و شنیدن حق ناتوان گشته و شیطان کار زشتتان را بر شما آراسته و بر دیدگانتان پرده افکنده است؛ از این رو هرگز هدایت نمی‌شوید.

به کشتن ما افتخار نکنید

مرگ بر شما ای کوفیان! آیا می دانید چه خون‌ها که از آل رسول ریخته‌اید، به برادرش علی بن ابی‌طالب(ع) جد من نیرنگ زدید و به فرزندان او که عترت پاک پیامبرند عناد ورزیدید. آنگاه چنین افتخار کردید که: «ما بودیم که با تیغ‌های برنده علی و فرزندانش را کشتیم و زنان شان را به اسارت گرفتیم و بر آنان ضربت زدیم.»

خاک بر دهان و بر سر و روی گویندۀ این سخن! آیا به کشتن قومی که خدا پاکشان شمرده و آلودگی را از آنان دور ساخته (معصوم و مطهرند)، افتخار می‌کنی؟ سر جایت بنشین و دم فروبند، آن‌گونه که پدرت بر سر جایش نشست. هر انسانى در گرو کردار خودش است که انجام داده و به دست خویش آن را ذخیره فرداى خود کرده است.

وای بر شما! بر ما حسد ورزیدید! به خاطر فضیلتی که خدا برای ما قرار داد. این فضل خداست که به هر کس بخواهد می‌بخشد. هر که را خدا روشنایی نبخشیده، نوری با او نیست.

گویند: صداها به گریه برخاست و گفتند: بس است ای دختر پاکان! دلهایمان را سوزاندی و آتش مان زدی. او نیز ساکت شد. درود بر او و بر پدر و جد او باد!»

منبع: کتاب مقتل معصومین جلد2 ص 507-509 و مقتل مقرم 


برای اطلاع از آخرین خبرهای ایران و جهان اینجا کلیک کنید

از صفحه ندای نور الکوثر فارسی هم دیدن کنید


شنبه 15 شهریور 1399 - 12:44:34