تهران- الکوثر: سوره هُمَزَه یا لُمَزه صد و چهارمین سوره قرآن است که در جزء سی ام آن قرار دارد.

این سوره تهدید شدیدی برای کسانی است که عاشق جمع‌کردن مال‌ هستند و می‌خواهند با اموال بیشتر بر سر و گردن مردم سوار شوند و بر آنان فخر بفروشند، به همین دلیل از مردم عیب‌هایی می‌گیرند که عیب نیست.

امام صادق (ع) درباره سوره همزه می‌فرماید: هر کس سوره همزه را در نماز‌های واجب قرائت کند، فقر او از بین می‌رود و روزی به سویش می‌آید؛ مرگ‌های بد از او دور می‌شوند یا به اندازه دنیا ثواب به او داده می‌شود.

پیامبر اسلام (ص) نیز در این باره فرمودند: هرکس این سوره را بخواند، به تعداد کسانی که پیامبر و یارانش را مسخره کردند، ده حسنه به او داده می‌شود.

بِسْمِ اللَّـهِ الرَّ‌حْمَـٰنِ الرَّ‌حِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

وَیْلٌ لِّکُلِّ هُمَزَةٍ لُّمَزَةٍ ﴿١﴾

واى بر هر بدگوى عیب جویى (۱)

الَّذِی جَمَعَ مَالًا وَ عَدَّدَهُ ﴿٢﴾

که مالى گرد آورد و برشمردش (۲)

یَحْسَبُ أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَهُ ﴿٣﴾

پندارد که مالش او را جاوید کرده (۳)

کَلَّا ۖ لَیُنبَذَنَّ فِی الْحُطَمَةِ ﴿٤﴾

ولى نه! قطعا در آتش خردکننده فرو افکنده خواهد شد (۴)

وَ مَا أَدْرَ‌اکَ مَا الْحُطَمَةُ ﴿٥﴾

و تو چه دانى که آن آتش خردکننده چیست (۵)

نَارُ اللَّـهِ الْمُوقَدَةُ ﴿٦﴾

آتش افروخته خدایى است (۶)

الَّتِی تَطَّلِعُ عَلَى الْأَفْئِدَةِ ﴿٧﴾

آتشى که به دل‌ها مى‌رسد (۷)

إِنَّهَا عَلَیْهِم مُّؤْصَدَةٌ ﴿٨﴾

آنان را در میان فرامى‌گیرد (۸)

فِی عَمَدٍ مُّمَدَّدَةٍ ﴿٩﴾

آتشى که در ستونهایى دراز است (۹)

صدق الله العلی العظیم