تهران- الکوثر: سوره غاشیه هشتاد و هشتمین سوره قرآن است و در جزء سی ام آن قرار دارد.

خداوند در این سوره با توصیف بهشت و دوزخ، از احوال و عاقبت کار منکران و نیز از خشنودی، شادابی و رستگاری مومنان سخن می‌گوید و انسان‌ها را به تفکر در شگفتی‌های آفرینش فرا می‌خواند.

پیامبر (ص) درباره سوره غاشیه می‌فرماید: کسی که سوره غاشیه را قرائت کند، خداوند در حسابرسی روز قیامت به او آسان می‌گیرد.

امام صادق (ع) نیز فرمودند: هر کس در نماز‌های واجب یا مستحب سوره غاشیه را بخواند و به این کار مداومت کند، خداوند به رحمت خود در دنیا و آخرت او را می‌پوشاند و در قیامت از عذاب دردناک آتش ایمن می‌دارد.

متن سوره غاشیه همراه با ترجمه

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خدای بخشاینده مهربان

هَلْ أَتَاک حَدِیثُ الْغَاشِیةِ ﴿۱﴾

آیا خبر «غاشیه» به تو رسیده است (۱)

وُجُوهٌ یوْمَئِذٍ خَاشِعَةٌ ﴿۲﴾

در آن روز چهره‌هایی زبونند (۲)

عَامِلَةٌ نَّاصِبَةٌ ﴿۳﴾

که تلاش کرده رنج بیهوده برده‌اند (۳)

تَصْلَیٰ نَارًا حَامِیةً ﴿۴﴾

ناچار در آتشی سوزان درآیند (۴)

تُسْقَیٰ مِنْ عَینٍ آنِیةٍ ﴿۵﴾

از چشمه‌ای داغ نوشانیده شوند (۵)

لَّیسَ لَهُمْ طَعَامٌ إِلَّا مِن ضَرِیعٍ ﴿۶﴾

خوراکی جز خار خشک ندارند (۶)

لَّا یسْمِنُ وَ لَا یغْنِی مِن جُوعٍ ﴿۷﴾

که نه فربه کند و نه گرسنگی را باز دارد (۷)

وُجُوهٌ یوْمَئِذٍ نَّاعِمَةٌ ﴿۸﴾

در آن روز چهره‌هایی شادابند (۸)

لِّسَعْیهَا رَاضِیةٌ ﴿۹﴾

از کوشش خود خشنودند (۹)

فِی جَنَّةٍ عَالِیةٍ ﴿۱۰﴾

در بهشت برین‌اند (۱۰)

لَّا تَسْمَعُ فِیهَا لَاغِیةً ﴿۱۱﴾

سخن بیهوده‌ای در آنجا نشنوند (۱۱)

فِیهَا عَینٌ جَارِیةٌ ﴿۱۲﴾

در آن چشمه‌ای روان باشد (۱۲)

فِیهَا سُرُرٌ مَّرْفُوعَةٌ ﴿۱۳﴾

تخت‌هایی بلند در آنجاست (۱۳)

وَ أَکوَابٌ مَّوْضُوعَةٌ ﴿۱۴﴾

و قدح‌هایی نهاده شده (۱۴)

وَ نَمَارِقُ مَصْفُوفَةٌ ﴿۱۵﴾

و بالش‌هایی پهلوی هم چیده (۱۵)

وَ زَرَابِی مَبْثُوثَةٌ ﴿۱۶﴾

و فرش‌هایی زربفت گسترده (۱۶)

أَفَلَا ینظُرُونَ إِلَی الْإِبِلِ کیفَ خُلِقَتْ ﴿۱۷﴾

آیا به شتر نمی‌نگرند که چگونه آفریده شده (۱۷)

وَ إِلَی السَّمَاءِ کیفَ رُفِعَتْ ﴿۱۸﴾

و به آسمان که چگونه برافراشته شده (۱۸)

وَ إِلَی الْجِبَالِ کیفَ نُصِبَتْ ﴿۱۹﴾

و به کوه‌ها که چگونه بر پا داشته شده (۱۹)

وَ إِلَی الْأَرْضِ کیفَ سُطِحَتْ ﴿۲۰﴾

و به زمین که چگونه گسترده شده است (۲۰)

فَذَکرْ إِنَّمَا أَنتَ مُذَکرٌ ﴿۲۱﴾

پس تذکر ده که تو تنها تذکردهنده‌ای (۲۱)

لَّسْتَ عَلَیهِم بِمُصَیطِرٍ ﴿۲۲﴾

بر آنان تسلطی نداری (۲۲)

إِلَّا مَن تَوَلَّیٰ وَ کفَرَ ﴿۲۳﴾

مگر کسی که روی بگرداند و کفر ورزد (۲۳)

فَیعَذِّبُهُ اللَّهُ الْعَذَابَ الْأَکبَرَ ﴿۲۴﴾

که خدا او را به آن عذاب بزرگتر عذاب کند (۲۴)

إِنَّ إِلَینَا إِیابَهُمْ ﴿۲۵﴾

در حقیقت بازگشت آنان به سوی ماست (۲۵)

ثُمَّ إِنَّ عَلَینَا حِسَابَهُم ﴿۲۶﴾

آنگاه حساب خواستن از آنان به عهده ماست (۲۶)

صدق الله العلی العظیم
 

از صفحه ندای نور الکوثر فارسی هم دیدن کنید