تهران- الکوثر: اصطلاح عادی سازی روابط برای اولین بار در فرهنگ لغت رژیم صهیونیستی و با هدف ادغام شخصیت‌های ناهنجار یهودی مانند کلاهبرداران و روسپیگرها و .. با جوامع یهودی در سراسر جهان مطرح شد.

با تاسیس رژیم جعلی صهیونیستی در فلسطین و پس از امضای توافق شوم «کمپ دیوید» میان انور سادات رئیس‌جمهور وقت مصر و مناخیم بگین، نخست‌وزیر وقت اسرائیل در تاریخ 17 سپتامبر 1978اصطلاح عادی‌سازی بار دیگر مطرح شد. رژیم اشغالگر صهیونیستی از بدو تأسیس تاکنون از طریق سناریوهای مختلف به دنبال عادی سازی روابط با کشورهای عربی بوده است. در کنار آن رژیم‌های خودکامه عربی و حتی برخی کشورهای بزرگ و حامی اسرائیل اقدامات مختلفی برای تحقیر و به زانو درآوردن مردم کشورهای عربی و اسلامى انجام دادند. آنها برای تحمیل برنامه‌ها و دستورات ننگین و موجه ساختن راهکارهای سیاسی خود به همه نوع ذلت و جنایتی متوسل شدند. هدف اصلی رژیم صهیونیستی این بود که مردم را به دست کشیدن از اعتقادات، میهن پرستی، اخلاق و ارزش‌های خود وادار کند. رژیم‌های عربی نیز در این میان برای مجبور کردن مردم به تبعیت از راهبردها و سیاست‌های ننگین و خبیثانه اربابان خود تلاش می‌کردند.

بعد از توافق اسرائیل با مصر، این قرارداد از سوی تمامی کشور‌های اسلامی و عربی محکوم شد و بسیاری از این کشورها، روابط سیاسی خود را با مصر قطع کردند.

در آن زمان برای اعراب مشخص نبود که کشورهای عربی عادی‌سازی روابط با رژیم اشغالگر را مبارک می دانند و به آن اهتمام می‌ورزند تا این که در تاریخ 10/08/1978 سفارت آمریکا در عربستان یک تلگراف برای وزارت خارجه ایالات متحده ارسال کرد که در آن نوشته شده بود وزیر خارجه سعودی در دیدار با «جان سی وست» سفیر وقت آمریکا و «آلفرد آتترون» ، معاون وزیر امور خارجه آمریکا در آن زمان اعلام کرده که عربستان از این قبیل مذاکرات و روندهای سازش با صهیونیست‌ها از جمله کنفرانس صلح مادرید، امضای توافق صلح با کشور اردن و تاسیس دفاتر بازرگانی اسرائیل در برخی کشورهای عربی و توافق نامه اسلو حمایت می‌کند.

این اقدامات شوک بزرگی به افکار عمومی عربی و به ویژه پس از عدم تعهد رژیم صهیونیستی به اجرای بندهای توافقات مذکور و ادامه شهرک‌سازی در مناطق فلسطینی، وارد کرد.

در نتیجه شکست کشورهای عربی در توافق با رژیم صهیونیستی، حاکمان این کشورها به منظور کنترل خشم و سرکوب شورش‌های مردم خود به فکر استفاده از روش‌های دیگر افتادند که ذهنشان به سمت عادی‌سازی روابط با صهیونیست‌ها رفت.

در ابتدا عادی سازی روابط میان حاکمان عرب و اسرائیل از زمان جنگ 1948 تا 1973 بسیار پنهانی بود و پس از آن نیز توافق نامه‌هایی موسوم به «صلح» با مصر امضا شد. پس از آن نیز توافق صلح با اردن و بعد کنفرانس صلح مادرید و سپس توافق‌های اسلو گام‌های بعدی در زمینه عادی‌سازی روابط اعراب با رژیم اشغالگر صهیونیستی بود. تل آویو با برگزاری کنفرانس‌های مشترک و تشویق به همکاری رسانه‌ای و تجاری به منظور آماده سازی کشورهای حوزه خلیج فارس برای توافق با صهیونیست‌ها با هدف نابودی حقوق ملت فلسطین این روابط را گسترش داد.

برای اینکه مردمان کشورهای عربی رویای صهیونیست‌ها را بپذیرند، رژیم صهیونیستی باید محله به مرحله نقشه خود را اجرا می کرد. بنابراین اقدام به شعله‌ور کردن آتش درگیری‌های فرقه‌ای و مذهبی در کشورهای عربی کرد تا آنها تاریخ و تمدن خود را فراموش کرده و این ملت‌ها باور کنند ضعف و ناتوانی آنها واقعیتی انکارناپذیر بوده و فرصتی برای مقاومت ندارند. رژیم جعلی اسرائیل تلاش کرد تا این فکر را به اعراب تحمیل کند که تنها راه آنها برای تشکیل یک جامعه مدرن و داشتن یک آینده جدید پایان دادن به قطع روابط با صهیونیست‌هاست.

بنابراین رابطه اسرائیل با کشورهای عربی از مرحله پنهانی به آشکار رسید که در ابتدا بدون ایجاد روابط رسمی دیپلماتیک بود.

مراحل عادی‌سازی روابط رژیم‌های عربی با رژیم صهیونیستی به شکل زیر است:

-همکاری میان رژیم صهیونیستی و دولت‌های عربی حوزه خلیج فارس جهت استفاده از رسانه‌های آنها برای ترویج عادی‌سازی با اسرائیل از طریق دعوت کردن از شخصیت‌های صهیونیستی در برنامه‌هایشان.

-ترویج عادی‌سازی با صهیونیست‌ها از طریق مراکز مطالعاتی و تحقیقاتی عربی.

- مشارکت وزیر حمل و نقل اسرائیل در همایش اتحادیه بین المللی حمل و نقل زمینی در عمان و ارائه پروژه ای برای ساخت خط ریلی که فلسطین اشغالی را از طریق بندر حیفا به کشورهای خلیج فارس مرتبط می‌کند.

- سفر چندباره رئیس ستاد ارتش رژیم صهیونیستی به امارات و توافق با این کشور جهت انعقاد توافق‌های تسلیحاتی.

-سفر وزیر ارتباطات اسرائیل به دبی ، برای شرکت در یک کنفرانس بین‌المللی در زمینه امنیت اطلاعاتی.

- استقبال از وزیر فرهنگ و ورزش رژیم صهیونیستی در ابوظبی برای شرکت در مسابقات قهرمانی جودو و شنیده شدن سرود ملی رژیم اسرائیل و بازدید وی از مسجد شیخ زاید.

-استقبال قطر از یک هیئت ورزشی اسرائیلی.

-اعلامیه نخست وزیر وقت رژیم صهیونیستی پس از بازگشت از کنفرانس ورشو در سال 2019 مبنی بر بازدید از 4 کشور عربی و حضور نمایندگان 9 کشور عربی در کنفرانس مذکور.

- ایجاد غرفه صهیونیستی در نمایشگاه اکسپو 2020 دبی.

-صدور مجوز رسمی برای سفر صهیونیست‌ها به عربستان سعودی.

-دریافت 3 فروند هواپیمای بدون سرنشین ساخت رژیم صهیونیستی از سوی مراکش ضمن معامله 49 میلیون دلاری تل‌آویو و رباط که این هواپیماها برای جاسوسی در مناطق صحرای غربی خریداری شدند.

-مشارکت دبیرکل اتحادیه جهانی مسلمانان در مراسم موسوم به «هولوکاست» و تغییر موضع رژیم های عربی در قبال یهودیان که بسیار مورد توجه «بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر وقت رژیم صهیونیستی قرار گرفت.

-دیدار «عبدالفتاح البرهان» رئیس شورای حاکمیتی سودا با نخست وزیر رژیم صهیونیستی و صدور مجوز برای پرواز هواپیماهای رژیم اشغالگر از آسمان این کشور.

-سفر «احمد بن سلیم» رئیس بورس الماس دبی ، به اراضی اشغالی برای شرکت در فعالیت‌های هفته جهانی الماس در تل آویو.

-سفر برخی خانواده‌های شیوخ عربی به سرزمین‌های اشغالی.

-اظهارات «محمد بن سلمان» ولیعهد سعودی به مجله آمریکایی "آتلانتیک" مبنی بر عدم وجود هیچگونه اعتراض مذهبی به رژیم اسرائیل و بیان این ادعا که صهیونیست‌ها در کنار فلسطینیان هم زیستی مسالمت‌آمیزی داشته و منافع خود را با آنها تقسیم می‌کنند.

- مشارکت سفرای عمان و امارات و بحرین در مراسم رونمایی از طرح موسوم به «معامله قرن».

- درخواست وزارت خارجه امارات از فلسطینی‌ها برای پذیرش معامله قرن و انتشار مقاله‌ای در توییتر با این عنوان که فلسطینی‌ها هربار گفتند نه ضرر کردند.

به این ترتیب در سایه عدم وجود هیچگونه استراتژی و چشم‌انداز برای کشورهای عربی مسیر عادی‌سازی با رژیم اشغالگر هموار شد تا اینکه به طرح شوم معامله قرن که هدف آن پایان دادن به مسئله فلسطین و نقض کامل حقوق ملت آن است انجامید. پس از آن رژیم‌های عربی با این توهم که عادی‌سازی با صهیونیست‌ها آنها را در برابر هرگونه تهدید داخلی و خارجی محافظت کرده و حاکمیت اعراب را تداوم می‌بخشد به عادی‌سازی با اشغالگران روی آوردند؛ غافل از اینکه این روند با نابودی امنیت ملی اعراب و پروژه‌های توسعه اقتصادی و سیاسی آنها در کنار تبدیل رویای بازار مشترک عربی به واقعیت خاورمیانه در خدمت منافع اقتصادی و سیاسی اسرائیل-همان هدفی که صهیونیست ها از زمان آغاز اشغالگری خود در فلسطین به دنبال آن بودند، رژیم‌های عربی را از عرش به فرش می‌کشاند.

دستاورد و نتیجه این اقدامات کشورهای عربی و سماجت آنها در عادی سازی با رژیم اشغالگر قدس، تولد طرح شوم آمریکایی-صهیونیستی «معامله قرن» بود که «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهوری ایالات متحده از آن رونمایی کرد.