تهران- الکوثر: در واقع دولت و ملت کشور افغانستان در آسیای مرکزی همانند دیگر کشورهای حوزه نوروز، از این روزها و ایام نوروز با آداب و رسوم خاص خودشان تجلیل  می کنند.

روزهای قبل و بعد از سال نو در افغانستان رنگ بوی دیگری دارد، مردم با برپائی سنت های دیرینه افغانستانی مرسوم، این ایام را با برپایی جشن های مختلف و نمایش رسوم گذشتگان (وسائل و ابزاری که درگذشته از آنهای برای کارها و زندگی روزمره استفاده می شد و ابزار کارهای اقتصادی و تجاری از قبیل گرفتن روغن کنجد با خراس، آسیاب آبی، گارگاه های ساخت بعضی از خوراکی ها و غیره) پاس می دارند.

استان هرات یکی از استان های افغانستان است که آب و هوای خوش و متفاوت آن نسبت به دیگر استان هاو شهرهای این کشور حس آمدن بهار را زودتر از موعد به مردم نوید می دهد و این احساس شادی و پیدایش طراوت بهاری نه تنها در رخسار مردمان این دیار هویداست، بلکه کوه و طبیعت این شهر باستانی هم زیبا و دلپذیر می شود و سبزه زارها، دشت و دمن بوی بهار را فریاد می زنند و مردم را از دور و نزدیک به سمت خود می  کشاند.

بعضی از آیین ها و رسومات نوروزی هرات افغانستان با دیگر کشورهای حوزه نوروز مشترک است، اما بعضی دیگر در این استان پر رنگتر است، از جمله اینکه در آخرین روزهای اسفند ماه، بازار نظافت و شتسشوی وسایل خانه بسیار گرم می شود و همه خانواده، به خانه تکانی و شستشوی فرش ها و دیگر وسایل مشغول می شوند.

تعویض لوازم خانه و جایگزین کردن وسائل نو یکی دیگر از برنامه های نوروزی بعضی از هراتیان می باشد و چهار شنبه آخر سال هرات نیز بر خلاف بعضی از کشورها که با آتش افروزی و ایجاد صداهای مهیب تجلیل می شود مردم هرات، گرد هم جمع می شود و با خواندن لطیفه ها و اشعار و... این روز را تا صبح روز بعد سپری می کنند، همانگونه که در شاهنامه فردوسی اشاره ‌هایی درباره بزم چهارشنبه‌ای در نزدیکی نوروز وجود دارد که نشان‌دهنده کهن بودن این جشن است. مراسم سنتی مربوط به این جشن ملی، از دیرباز در فرهنگ سنتی مردمان این منطقه زنده نگاه داشته شده‌است.

از موارد دیگر اینکه بازار سبزه و ماهی به ویژه از نوع سرخ آن برای سفره عید رواج می یابد و اقداماتی چون آماده ساختن سمنک (سمنو)، هفت میوه، هفت سین وغذای‌های شب نوروزی از جمله آمادگی‌هایی است که برای تجلیل از نوروز در گوشه و کنار افغانستان و هرات به وفور دیده می‌شود.

هرچند در افغانستان تنها روز اول سال نو تعطیل است، اما در هرات مردم تا 13 روز فعالیت‌های تجاری و کسب و کار خود را تعطیل می‌کنند تا روزهای آغازین سال را در کنار خانواده و بستگان سببی و نسبی دور نزدیک سر کنند.

نوجوانان هرات از مدتی قبل از رسیدن نوروز تخم مرغ ها را با رنگ های مختلف رنگ آمیزی می کنند و در روزهای نوروز به بازی تخم مرغ جنگی (دو تخم مرغ را به یکدگر زدن) می پردازند و همچنین وسائل بازی دستی درست می کنند و در اجتماعات از آنها استفاده می کنند.

در شب یا روز و لحظه تحویل سال نو اکثریت شان به خواندن دعا در مساجد و امکان دینی حاضر می شوند و برای سال پیش رو از خداوند طلب سلامت، امنیت، رفع مشکلات سالهای گذشته و آروز هایی از این قبیل می کنند و معمولا دعای "یا مقلب القلوب ...." را  لحظه تحویل سال قرائت می کنند.

در بعضی از مناطق هرات مانند سلطان امیرعبد الواحد شهید (معروف به سلطان آقا) تکیه عمومی حضرت اباالفضل (ع) و مزار شهدای جبرئیل، مراسم به احتزاز در آمدن پرچم حضرت علی علیه السلام موسوم به "جهنده بالا") برگزار می شود که همه ساله شمار زیادی از مقامات هرات از جمله استاندار، فرماندار و مقامات نظامی و انتظامی دیگر این شهر در لحظه تحویل سال خود را به این اماکن متبرکه می کشاند تا و در مراسم جهنده بالا شرکت می کنند.

غذای مخصوص عید نوروز در افغانستان

از گذشته‎های بسیار دور ساکنان افغانستان برای شب عید نوروز غذاهای خاصی را تهیه و صرف می کنند که از جمله آنها مواردی که به کرات بر سر سفره اغلب افغان ها می توان مشاهده کرد از جمله آنها "گوشت خروس" (همچون سبزی پلو با ماهی در استان های شمالی ایران) است و در میان ساکنان پایتخت بیشتر گوشت خروس با رنگ سفید مورد پسند قرار می‎گیرد.

سبزی پلو نیز غذای دیگری است که بر سفره شمار زیادی از خانواده‎های افغان حتی آنانی که سطح درآمد روزانه ‎شان بسیار پایین است، در شب‎های نوروز دیده می‎شود؛ سبزی که ترکیبی از اسفناج، گشنیز و تره است و همچنین تلاش می شود که برنج آن نیز از محصولات کشاورزی افغانستان بوده تا همه ترکیبات آن رنگ و بوی افغانی داشته باشد.

ماهی یکی دیگر از غذاهای دوست‎داشتنی افغان‎هاست و مردم این کشور می‎کوشند تا گوشت ماهی را نیز در کنار سایر غذاهای طبیعی بر روی سفره خود داشته باشند.

انواع کلوچه‎های خانگی هم از جمله خوردنی هایی این ایام است که خانواده‎های افغانی در شهرها و روستاها از آرد گندم، روغن، کره و شکر تهیه می‎کنند تا زینت‎بخش سفره‎های شان در روزهای نوروز باشد.

ترک موقت خانه در "چهارشنبه اول سال"

مردم هرات در روز نوروز شاید کم‌تر برای تفریح و گشت‌ و گذار به مناطق تفریحی بروند، ولی در اولین چهارشنبه سال نو کمتر خانواده‌ای در هرات دیده شود که در خانه مانده باشد؛ حتا اگر در این روز باران هم ببارد.

این روز را مردم به نام چهارشنبه اول سال یاد می‌کنند و می‌گویند که از زمان‌های بسیار دور رسم بیرون رفتن از منزل در اولین چهارشنبه،پنج شنبه و جمعه سال وجود داشته است.

بزرگان ولایت هرات در این باره می گویند: ساکنان هرات نوروز و گل گشت سیزده نوروز را در تفریحگاه‌ها و پارک‌هایی چون تخت ظفر، پارک ملت، پارک ارغوان، پارک ترقی، تفریگاه و باغ های شیدایی، جنگل و کوهسار میر داوود و کازرگاه و کوهای سیدعبدالله مختار و زیارت سلطان میرعبدالواحد می‌گذرانند و بعضی ها نیز به زیارت ها می روند.
 

سیزده‌بدر

سیزدهمین روزِ فروردین در برخی از کشورهای حوزه نوروز، روز طبیعت نام‌گذاری شده‌است و جز تعطیلات رسمی است، اما در افغانستان نه تنها تعطیل نیست که به جز هرات در بسیاری از شهرهای افغانستان کسی با این روز آشنایی چندانی ندارد.

برخی از هراتی‌ها بر این باورند که در این روز باید به دل صحرا و طبیعت بروند، اما برای اثبات اینکه مردم قدیم هم این دیدگاه را داشتند هیچ روایت تاریخی و قابل استنادی وجود ندارد. بعد از سیزده ‌به‌در جشن‌های نوروزی در هرات پایان می‌پذیرد.

یکی از آیین‌های این روز در میان هراتی‌ها سبزه گره زدن است که بیش‌تر جوانان در این روز این کار را انجام می‌دهند. گره زدن سبزه به معنای گره زدن زندگی با طبیعت است که همیشه سبز و شاداب باقی بمانند.

آیین‌های دیگر نوروزی

هراتی‌ها به دلیل گرمای شدید این شهر؛ تابستان‌ها معمولا از تفریحات بیرون شهری محروم‌اند. اما تفریح‌گاه‌های درون شهر چه در روزهای نوروز و چه پس از آن همواره ‌با آغاز بهار رنگ و بوی تازه‌ای می‌گیرند.

در هرات تفریگاه های زیادی وجود دارد . تفریح های نوروزی هرات معمولا در چشمه‌های آب گرم اوبه، چشمه‌های آب گرم سفیدکوه، باغ شیدایی، میرداود، خسرو جان، گندم علی صاحب، مولانا سپند، سلطان شیخ آئینه، رباط پی، پل پشتون، پل مالان، پل هاشمی، خواجه ملا کوهی، چشمه توتک کمرکلاغ، چله خانه‌ خواجه صاحب انصار، باغ ملت، قلعه شربت، دهانه غار، باغ حضرت صاحب کرخ، بند ریگ، خوش‌رباط، خواجه سرب، پارک ترقی، پارک ظاهر شاهی، پارک گوهرشادبیگم و تخت صفر برگزار می‌شود.

این جشن های سال نوع در قومیت های مختلف این کشور به شکل های خاص برگزار می شود و در مناطق شرقی و شمالی کشور با شور شعف خاص تری برگزار می شود.