بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ یَا مَنْ إِذَا سَأَلَهُ عَبْدٌ أَعْطَاهُ‏
 به نام خداى بخشنده مهربان اى خدایى كه هرگاه بنده‏اى از او سؤال كند عطا خواهد كرد

وَ إِذَا أَمَّلَ مَا عِنْدَهُ بَلَّغَهُ مُنَاهُ‏
 و هرگاه امیدى به او داشته باشد به امیدش مى‏رساند

وَ إِذَا أَقْبَلَ عَلَیْهِ قَرَّبَهُ وَ أَدْنَاهُ‏
 و هرگاه بنده‏اى به او رو آورد مقربش مى‏گرداند

وَ إِذَا جَاهَرَهُ بِالْعِصْیَانِ سَتَرَ عَلَى ذَنْبِهِ وَ غَطَّاهُ‏
 و هرگاه علنا معصیتش كند بر گناهش پرده كشد و بپوشاند

وَ إِذَا تَوَكَّلَ عَلَیْهِ أَحْسَبَهُ وَ كَفَاهُ‏
 و هرگاه بنده‏اى بر او توكل كند امورش را كفایت كند

إِلَهِی مَنِ الَّذِی نَزَلَ بِكَ مُلْتَمِساً قِرَاكَ فَمَا قَرَیْتَهُ‏
 اى خدا آن كیست كه وارد بر تو شد و درخواست مهمانى كرد و تو مهمان نوازى نكردى

وَ مَنِ الَّذِی أَنَاخَ بِبَابِكَ مُرْتَجِیاً نَدَاكَ فَمَا أَوْلَیْتَهُ‏
 و آن كیست كه به امید عطاى تو به درگاهت فرود آمد و محرومش ساختى

أَ یَحْسُنُ أَنْ أَرْجِعَ عَنْ بَابِكَ بِالْخَیْبَةِ مَصْرُوفاً وَ لَسْتُ أَعْرِفُ سِوَاكَ مَوْلًى بِالْإِحْسَانِ مَوْصُوفاً
 آیا نیكوست كه من از درگاهت محروم برگردم در صورتى كه من مولایى كه به لطف و احسان معروف باشد جز تو نمى‏شناسم

كَیْفَ أَرْجُو غَیْرَكَ وَ الْخَیْرُ كُلُّهُ بِیَدِكَ وَ كَیْفَ أُؤَمِّلُ سِوَاكَ وَ الْخَلْقُ وَ الْأَمْرُ لَكَ‏
 چگونه به غیر تو امید داشته باشم در صورتى كه هر خیر و نیكویى به دست توست و چگونه آرزومند جز تو باشم در حالى كه آفرینش و حكم بر خلق مخصوص توست

أَ أَقْطَعُ رَجَائِی مِنْكَ وَ قَدْ أَوْلَیْتَنِی مَا لَمْ أَسْأَلْهُ مِنْ فَضْلِكَ أَمْ تُفْقِرُنِی إِلَى مِثْلِی وَ أَنَا أَعْتَصِمُ بِحَبْلِكَ‏
 آیا از تو قطع امید كنم در صورتى كه از تو درخواست نكرده از فضلت بمن احسانها كردى یا تو مرا بگدایى مثل خودم محتاج مى‏كنى در حالى كه برشته لطف تو چنگ زده‏ام

یَا مَنْ سَعَدَ بِرَحْمَتِهِ الْقَاصِدُونَ وَ لَمْ یَشْقَ بِنَقِمَتِهِ الْمُسْتَغْفِرُونَ‏
 اى خدایى كه برحمت تو سعادت یافتند ارادتمندان و از انتقام تو رنج و سختى ندیده‏اند آمرزش طلبان

كَیْفَ أَنْسَاكَ وَ لَمْ تَزَلْ ذَاكِرِی وَ كَیْفَ أَلْهُو عَنْكَ وَ أَنْتَ مُرَاقِبِی‏
 اى خدا چگونه تو را فراموش كنم در صورتى كه تو همیشه مرا در نظر دارى و چگونه از تو غافل گردم در صورتى كه تو پیوسته مراقب حالم هستى

إِلَهِی بِذَیْلِ كَرَمِكَ أَعْلَقْتُ یَدِی وَ لِنَیْلِ عَطَایَاكَ بَسَطْتُ أَمَلِی‏
 اى خدا من به ذیل عنایت و لطفت دست دراز كرده‏ام و براى نیل به عطا و كرمت دامن آرزویم را باز نموده‏ام

فَأَخْلِصْنِی بِخَالِصَةِ تَوْحِیدِكَ وَ اجْعَلْنِی مِنْ صَفْوَةِ عَبِیدِكَ‏
 پس خدایا مرا در مقام توحیدت خالص گردان و یكى از بندگان خاص خود قرار ده

یَا مَنْ كُلُّ هَارِبٍ إِلَیْهِ یَلْتَجِئُ وَ كُلُّ طَالِبٍ إِیَّاهُ یَرْتَجِی‏
 اى خدایى كه هر كس به هر جا بگریزدبسوى او پناه برد و هر كه هر چه بخواهد از درگاه او امیدوار است

یَا خَیْرَ مَرْجُوٍّ وَ یَا أَكْرَمَ مَدْعُوٍّ وَ یَا مَنْ لاَ یُرَدُّ سَائِلُهُ (یَرُدُّ سَائِلَهُ)
 اى بهترین كسى كه به او امید توان داشت اى كریمترین كسى كه از او درخواست توان كرد اى خدایى كه سائل را به درگاهش محروم نمى‏سازد

وَ لاَ یُخَیَّبُ آمِلُهُ (یُخَیِّبُ آمِلَهُ) یَا مَنْ بَابُهُ مَفْتُوحٌ لِدَاعِیهِ وَ حِجَابُهُ مَرْفُوعٌ لِرَاجِیهِ‏
 و آرزومند را مأیوس نمى‏كند اى خدایى كه درگاهش به روى سائلان باز و حجابش را به روى امیدواران برانداخته است

أَسْأَلُكَ بِكَرَمِكَ أَنْ تَمُنَّ عَلَیَّ مِنْ عَطَائِكَ بِمَا تَقِرُّ (تَقَرُّ) بِهِ عَیْنِی وَ مِنْ رَجَائِكَ بِمَا تَطْمَئِنُّ بِهِ نَفْسِی‏
 اى خدا به كرمت درخواست دارم كه بر من منت گذارى و از عطایت كه چشمم را روشن كند كرم فرمایى و از
امیدى كه به تو دارم دلم مطمئن سازى

وَ مِنَ الْیَقِینِ بِمَا تُهَوِّنُ بِهِ عَلَیَّ مُصِیبَاتِ الدُّنْیَا
 و یقینى كه رنج و مصایب دنیا را بر من آسان كند

وَ تَجْلُو بِهِ عَنْ بَصِیرَتِی غَشَوَاتِ الْعَمَى بِرَحْمَتِكَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ‏
 و از چشم بصیرتم پرده‏هاى جهل و ظلمت بر اندازد به من عطا كنى به حق رحمت بى‏پایانت اى مهربانترین مهربانان عالم.

برای اطلاع از آخرین خبرهای ایران و جهان اینجا کلیک کنید

از صفحه ندای نور الکوثر فارسی هم دیدن کنید