به گزارش پایگاه شبکه الکوثر، سید بن طاووس در کتاب "مهج الدعوات ومنهج العبادات" از یاسر خادم مأمون روایت کرده که گفت:

زمانى، حضرت رضا علیه السّلام وارد قصر حمید بن قحطبه شد، لباس را از تن بیرون آورد، و به حمید داد، حمید آن را براى شستن به کنیز خود داد، اندکى نگذشت‏ که کنیز آمد و رقعه‏اى با او بود، رقعه را به حمید داد و گفت: در گریبان لباس ابو الحسن علیه السّلام یافتم، حمید به حضرت گفت: فداى‏ شما گردم این‏جاریه دست نوشته‏اى در گریبان پیراهن شما یافته، چیست؟ فرمود: تعویذى [دعاى پناه‏جویى] است که آن‏ را از خود دور نمى‏کنم، حمید گفت: ممکن است ما را به آن مشرّف کنى، فرمود: این تعویذى است که هرکه در گریبان‏ خود نگاه دارد بلا از او دفع مى‏شود، و براى او نگاهدارى از شیطان رجیم است. آنگاه تعویذ را بر حمید خواند:

«بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ بِسْمِ اللهِ اِنّى اَعُوذُ بِالرَّحْمنِ مِنْکَ اِنْ کُنْتَ تَقِیّاً اَوْ غَیْرَ تَقِىٍّ اَخَذْتُ بِاللهِ السَّمیعِ الْبَصیرِ عَلى سَمْعِکَ وَ بَصَرِکَ لا سُلْطانَ لَکَ عَلَىَّ وَ لا عَلى سَمْعى وَلا عَلى بَصَرى وَلاعَلى شَعْرى وَلاعَلى بَشَرى وَلا عَلى لَحْمى وَلا عَلى دَمى وَلا عَلى مُخّى وَلا عَلى عَصَبى وَلا عَلى عِظامى وَلاعَلى مالى وَ لا عَلى ما رَزَقَنى رَبّى سَتَرْتُ بَیْنى وَ بَیْنَکَ بِسِتْرِ النُّبُوَّةِ الَّذِى اسْتَتَرَ اَنْبِیآءُ اللهِ بِهِ مِنْ سَطَواتِ الْجَبابِرَةِ وَالْفَراعِنَةِ جَبْرَئیلُ عَنْ یَمینى وَ میکائیلُ عَنْ یَسارى وَ اِسْرافیلُ عَنْ وَرآئى وَ مَحَمَّدٌ صَلّىَ اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ اَمامى وَاللهُ مُطَّلِعٌ عَلَىَّ یَمْنَعُکَ مِنّى وَ یَمْنَعُ الشَّیْطانَ مِنّى اَللّهُمَّ لا یَغْلِبْ جَهْلُهُ اَناتَکَ اَنْ یَسْتَفِزَّنى وَ یَسْتَخِفَّنى اَللّهُمَّ اِلَیْکَ الْتَجَاْتُ اَللّهُمَّ اِلَیْکَ الْتَجَاْتُ اَللّهُمَّ اِلَیْکَ الْتَجَاْتُ»

به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانى‏اش همیشگى است، به نام خدا، من از تو به خداى رحمن پناه مى‏برم اگر پرهیزگار باشى، یا غیر پرهیزگار، بستم به خدا شنواى بینا گوش و دیده‏ات را، تو را تسلّطى بر من نیست و نه‏ بر گوشم و نه بر چشمم، و نه بر مویم، و نه بر پوستم، و نه بر گوشتم، و نه بر خونم، و نه بر مخم، و نه بر عصبم، و نه بر استخوانم، و نه بر دارایى‏ام، و نه بر آنچه پروردگارم‏ نصیبم نموده، پوشاندم بین خود و بین تو را به پوشش نبوّت، که پیامبران خود را به آن پوشاندند، از حملات گردنکشان‏ و فرعونها، جبرئیل از جانب راستم، و میکائیل از چپم، و اسرافیل از پشت سرم، و محمّد (درود خدا بر او و خاندانش) از پیش رویم، خدا آگاه بر من است، تو را از من باز مى‏دارد، شیطان را از من باز مى‏دارد، خدایا نادانى‏اش بر بردبارى‏ات غلبه نمى‏کند، تا آرامشم را برهم زند، و سبکم شمارد، خدایا پناهنده به تو شدم، خدایا پناهنده به تو شدم، خداى پناهنده به تو شدم.

حکایت عجیب این حرز

براى اين حرز حكايت عجيبى است كه آن را ابو الصّلت هروى روايت كرده: مولايم على بن موسى الرّضا عليه السّلام روزى در منزلش نشسته بود، فرستاده مأمون بر او وارد شد، و گفت امير تو را مى طلبد، امام برخاست، و به من گفت: مأمون در اين وقت مرا نمى طلبد مگر براى كارى سخت، و به خدا نمى تواند به من آسيبى برساند، به خاطر اين كلمات، كه از جدّم رسول خدا صلى اللّه عليه و آله و سلّم به من رسيده.

ابو الصّلت گفت: همراه امام نزد مأمون رفتم، چون نظر حضرت به مأمون افتاد، اين حرز را تا آخر خواند، وقتى كه حضرت برابر مأمون قرار گرفت، مأمون به جانب آن بزرگوار نگريست و گفت: اى ابو الحسن دستور داده ام صدهزار درهم به حضرتت بدهند، و هر حاجتى دارى بنويس، چون امام برگشت، مأمون نظر در قفاى امام كرد و گفت: اراده كردم من، و اراده كرده است خدا، و آنچه خدا اراده كرده بهتر بوده.

از صفحه دین و زندگی الکوثر فارسی دیدن کنید

برای اطلاع از آخرین خبرهای ایران و جهان اینجا کلیک کنید

برای عضویت در کانال سروش الکوثرفارسی کلیک کنید