وقایع روز دوم ماه مبارک شعبان

پنج شنبه 30 فروردین 1397 - 8:23:27
وقایع روز دوم ماه مبارک شعبان

در دوم شعبان سال دوم هجری ، روزه ماه مبارک رمضان واجب شد.گرچه پيش از هجرت پيامبراسلام (ص)، برخي از عبادات مانند نماز و طهارت بر مسلمانان واجب شده بود، ولي برخي ديگر مانند روزه، زكات و تغيير قبله پس از هجرت به مدينه منوره، فرض و واجب گرديد.

تهران- الکوثر: *آغاز وجوب روزه : بنا به روايتي در روز دوم ماه شعبان، سال دوم هجري قمري، روزه ماه رمضان بر مسلمانان واجب گرديد و اين آيه شريفه در همين رابطه بر پيامبراكرم (ص) نازل شد: يا اَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمْ الصِّيامُ كَما كُتِبَ عَلَي الَّذينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتّقُونَ: اي كساني كه ايمان آورده ايد! روزه بر شما نوشته شد، همان گونه بر كساني كه پيش از شما بودند نوشته شده بود، تا پرهيزگار گرديد. 

در دو آيه بعد، ماه رمضان را براي روزه گرفتن معين كرد و فرمود: شَهرُ رَمَضانَ الّذي اُنْزِلَ فيهِ الْقُرآنُ هُدًي لِلنّاسِ وَ بَيّناتٍ مِنَ الْهُدي وَ الْفُرْقانِ فَمَنْ شَهِدِ مِنْكُمْ الشّهرَ، فَلْيَصُمْهُ … يعني: [روزه در چند روز معدود] ماه رمضان است، ماهي كه قرآن براي راهنمايي مردم و نشانه‌هاي هدايت و فرق ميان حق و باطل، در آن نازل شده است، پس هر كس از شما كه در ماه رمضان، در وطن باشد، بايد روزه بدارد …

صاحب مجمع البيان، در تعريف صوم (روزه) گفت: و هو في الشرع امساك عن اشياء مخصوصه علي وجه مخصوص، ممن هو علي صفات مخصوصه في زمان مخصوص. يعني: روزه در شرع مقدس اسلام، عبارت است از خود نگاه داري از چيزهاي خاص بر وجه مخصوص، از كسي كه داراي صفات ويژه و در زمان خاص باشد. 

اكثر مورخان و محدثان، بدون تعيين روز، به طور مطلق گفته اند كه اين حكم در ماه شعبان سال دوم قمري واجب گرديد ولي شيخ عباس قمي در وقايع الايام، گفته است كه اين حكم در دوم و به قولي در روز آخر ماه شعبان سال دوم قمري فرض گرديد. 

- مرحوم طبرسى در تفسير مجمع البيان مى نويسد: «در اسلام، در سال دوم هجرت واجب شد و داراى شرايطي بود كه بعدا از سوى پروردگار متعال مورد تخفيف قرار گرفته و از مدار وجوب خارج شد.» 

- صاحب مجمع البيان در ذيل آيه ۱۸۹ سوره بقره مى نويسد: «در آغاز، روزه براى پيران و كسانى كه طاقت روزه دارى را ندارند مقرر بوده است كه بعدا نسخ گرديد.» 

- در كتاب تفسير الصافى ذيل آيه فمن كان منكم مريضا آمده است كه: «در امم پيشين، بر خلاف امت اسلام روزه براى مسافران نيز مقرر بوده است.»

*مرگ معتز عباسى

هم چنین در این روز و در سال 255 ه . ق  معتز عباسی به درک واصل شد. از بزرگ ترین جرائم او به شهادت رساندن امام هادی (ع) بود. درباره نحوه مرگ او چنین نوشته اند که :« در روز مبعث سال 255 ه.ق عده ای به سرکردگی صالح بن وصیف دور معتز را گرفتند و توبیخ و سرزنش کردند و از او مطالبه اموال کردند و او را از حجره بیرون کشیدند و در آفتاب گرم به پای داشتند که از شدت گرما تکیه بر یک پا می کرد و او را پیوسته می زدند تا اینکه در 27 رجب خود را از خلافت خلع کرد. سپس سه روز به او آب و غذا ندادند تا مرد؛ و به قولی دیگر او را با آب جوش تنقیه کردند. بعضی گفته اند او را پنج روز در گرمابه بدون آب و غذا حبس کردند و روز آخر آب نمک یا آب برفی به او دادند و به این سبب کشته شد.»

*ولادت امام حسين (عليه السلام )

در اين روز در سال 4 ه‍ آقاى شهيدان و سرور و سالار شيعيان و دلباختگان  ، امام زاهد عباد، شهيد غريب ، عطشان نينوا حضرت ابا عبدالله الحسين الشهيد (عليه السلام ) عالم را به نور خود منور فرمود.

*القاب امام حسين (عليه السلام )

نام مبارك آن حضرت در تورات شبير و در انجيل طاب است كنيه آن حضرت ابوعبدالله و كنيه خاص آن حضرت ابو على است. القاب حضرت الشهيد، السعيد، السبط الثانى ، الامام الثالث ، الرشيد، الطيب ، الوفى ، السيد، الزكى ، المبارك ، تابع لمرضات الله است.

*ورود امام حسين (عليه السلام ) به مكه

در شب جمعه سوم شعبان سال 60 ه‍ امام حسين (عليه السلام ) وارد مكه شدند و تا ذى الحجه در آنجا اقامت داشتند.

*ولادت حضرت عباس (عليه السلام )

در اين روز در سال 26 ه‍ علمدار كربلا سقاى نينوا حضرت قمر منير بنى هاشم ابوالفضل العباس (عليه السلام ) به دنيا آمد.

نام مشهور آن حضرت عباس (عليه السلام ) است . به آن حضرت ابوالفضل ، ابو القربه ، قمر بنى هاشم ، باب الحوائج ، عبد صالح و سقا مى گويند.

*ولادت امام زين العابدين (عليه السلام )

در اين روز در سال 38 ه‍ در زمان امير المؤ منين (عليه السلام ) آقا و مولايمان حضرت سيد الساجدين زين العابدين (ع ) بن الحسين (عليه السلام ) به دنيا آمدند.

نام آن حضرت ((على )) است ، و مشهور ترين لقب مباركش زين العابدين و سجاد است .امام سجاد (عليه السلام ) دو سال از عمر بابركتش را به جدش امير المؤ منين (عليه السلام ) بود، و بقيه عمر شريفش همراه عموى مكرم و مظلومش امام مجتبى (عليه السلام ) و پدر والامقامش امام حسين (عليه السلام ) سپرى شد.

*عقيقه براى امام حسين (عليه السلام )

در اين روز كه هفتمين روز ولادت امام حسين (عليه السلام ) است ، حضرت رسول (صلى الله عليه و آله ) گوسفندى را براى فرزندش به عنوان عقيقه قربانى كرد. سپس سر آن حضرت را تراشيد و هم وزن موى سر او نقره صدقه داد.

*ولادت حضرت على اكبر (عليه السلام )

در سال 33 ه‍ شبيه ترين مردم به خاتم الانبياء (صلى الله عليه و آله ) حضرت على اكبر (عليه السلام ) به دنيا آمد. نام آن حضرت ((على ))، پدرشان حضرت سيد الشهداء (عليه السلام )، مادرشان ليلى بنت مره ثقفى است . كنيه آن حضرت طبق فرمايش حضرت صادق (عليه السلام ) ((اباالحسن )) است.

*ولادت حضرت بقيه الله الاعظم صلوات الله عليه

در سال 255 ه‍ شب جمعه ! ولادت خاتم الاوصياء منتقم آل محمد (صلى الله عليه و آله )، آخرين امام بر حق و ولى مطلق خداوند حضرت بقيه الله حجه بن الحسن عجل الله تعالى فرجه الشريف واقع شده است.

*اگر نتوانیم امام حسین علیه السلام  را زیارت نماییم چه کنیم ؟

از امام باقر و امام صادق (عليهم السلام ) راويت شده كه فرمودند: وقتى شب نيمه شعبان می شود، منادى از افق اعلى ندا مى كند: ((اى زائرين قبر حسين بن على برگرديد در حالى كه گناهان شما آمرزيده شده و اجرا شما با خداى شما و محمد باشد)). ولى كسى كه استطاعت زيارت قبر امام حسين (عليه السلام ) را ندارد قبور مطهر ائمه ديگر را زيارت كند؛ و اگر اين هم ممكن نيست با اشاره به طرف قبرشان سلام دهد).

نام پدرشان حضرت ابو محمد حسن بن على (عليه السلام )، و نام مادرشان حضرت نرجس (عليها السلام ) است.

*القاب امام زمان (عليه السلام )

از القاب آن نور الهى«حجه الله» ، «حجه آل محمد»، «صاحب الزمان» يعنى فرمانرواى عصر خود، «مالك رقاب خلايق» يعنى امر امر او و نهى نهى او و حكم حكم او و فرمان فرمان اوست ،«مهدى» كه خلق به وسيله او هدايت مى يابند و به وجود مقدس او از جاده ضلالت به شاهراه هدايت رسيده رستگار مى شوند، «قائم» كه حضرت صادق (عليه السلام ) فرمودند: «از اين جهت كه به حق قيام مى نمايد او را قائم گويند»؛ «منتظر» كه براى او غيبت طولانى است ، و مخلصين او انتظار خروجش ‍ را مى كشند و شكاكين او را انكار مى كنند.

*وفات حسين بن روح نوبختى نايب امام زمان (عليه السلام )

در اين روز به سال 326 ه‍ نايب سوم حضرت صاحب الامر عجل الله تعالى فرجه ، جناب حسين بن روح نوبختى در بغداد به عالم بقا رحلت كرد و در همانجا دفن شد.

*جنگ بنى المصطلق

در اين روز در سال 6 هه غزوه بنى المصطلق اتفاق افتاد. حركت براى اين جنگ در دوم شعبان همين سال بود. تعداد مسلمانان 1000 نفر بودند كه 30 اسب داشتند، ولى كفار 700 نفر بودند. يك نفر از مسلمانان در اين جنگ شهيد شد و از كفار 10 نفر به قتل رسيدند. 
در اين جنگ غلبه و نصرت از آن مسلمين بود. مصطلق منزلى بن مكه و مدينه است كه منسوب به مصطلق است . او اول كسى است كه دين اسماعيل (عليه السلام ) را تغيير داد و قبيله خود را به پرستيدن هبل فرمان داد و آن را در كعبه نصب كرد.

*جنگ پيامبر (صلى الله عليه و آله ) با بنى سعد

در شعبان سال ششم هجرت پيامبر (صلى الله عليه و آله ) حضرت امير المؤ منين (عليه السلام ) را به همراه 100 نفر براى مقابله با طائفه بنى سعد در اطراف مدينه فرستاد. بنى سعد با خبر شده فرار كردند و مسلمانان صد شتر و هزار گوسفند به غنيمت گرفتند. امير المؤ منين (عليه السلام ) چند شتر براى پيامبر (صلى الله عليه و آله ) جدا كرد و ساير غنايم را بين مسلمانان تقسيم فرمود و به مدينه بازگشتند.

*شهادت سعيد بن جبير

در اين ماه در سال 95 ه‍ جناب سعيد بن جبير كوفى به دست حجاج بن يوسف ثقفى به شهادت رسيد.

سعيد مردى فقيه ، زاهد و عابد بود كه توفيق كسب علم از محضر مبارك حضرت زين العابدين (عليه السلام ) را يافته بود. او به خاطر اعتقاد خالص ‍ و محبت كاملى كه به اهل بيت معصومين (عليهم السلام ) داشت ، نزد امام زين العابدين (عليه السلام ) از احترام خاصى برخوردار بود.

*مرگ مغيرة بن شعبه

در ماه شعبان سال 50 ه‍ مغيره بن شعبه در حاليكه از طرف معاويه حاكم كوفه بود، در سن 70 سالگى به درك واصل شد. مغيره بن شعبه در كوفه سب به امير المؤ منين (عليه السلام ) مى نمود و خطبا را امر مى كرد كه آن حضرت را لعن كنند و تا زمان فرا رسيدن مرگش اين عمل را ترك نكرد.

مغيره از اصحاب ليله عقبه بود كه مى خواستند پيامبر (صلى الله عليه و آله ) را به قتل برسانند، و همچنين از اصحاب سقيفه است.

او از كسانى بود كه در آتش زدن در منزل امير المؤ منين (عليه السلام )، شكستن در، كتك زدن به مادر سادات حضرت صديقه شهيده فاطمه الزهرا (عليها السلام ) و سقط جنين شريك بود.

زناى مغيره با ام جميل در بصره شهرت خاص دارد و در كتب شيعه و سنى با مدارك مختلف ذكر شده است . ابن ابى الحديد مى گويد: مغيره زناكارترين مردم در جاهليت و اسلام بود. مغيره از كسانى بود كه به دستور معاويه همراه با عمرو عاص و عروه بن زبير رواياتى دروغين ساختند كه مقتضاى آنها وجوب لعن و برائت از امير المؤ منين (عليه السلام ) بود و براى اين كار معاويه جوائز فوق العاده اى براى آنان مقرر كرد.

او در محضر امام حسن (عليه السلام ) جسارتها به پدر بزرگوارش ‍ نمود. اما آن حضرت جوابهاى مناسبى به او دادند و در آخر فرمودند: ((تو آن كسى هستى كه در شهادت مادرم و برادرم محسن (عليهم السلام ) شريك بودى ...)).


از صفحه دین و زندگی الکوثر فارسی دیدن کنید

آموزش سوره های قرآن ویژه کودکان

برای عضویت در کانال تلگرامی الکوثرفارسی اینجا کلیک کنید


پنج شنبه 30 فروردین 1397 - 8:23:20