به گزارش پایگاه شبکه الکوثر، سعید بن جبیر در سال 45 هجری در کوفه به دنیا آمد، از کودکی تشنه علم بود به شکلی که خواندن و نوشتن را در اولین سالهای زندگی آموخت و به استمرار قرآن می خواند تا به جایی رسید که هر دو شب یک قرآن را ختم می نمود. 
وقتی در درس و تشیع به مراحل عالی رسید برای کسب علم بیشتر به مکه مکرمه سفر کرد و در درس استاد بزرگ (عبدالله بن عباس) شرکت نمود. چون علاقه زیادی به استادش (ابن عباس) داشت از او علم فراوانی کسب نمود و همیشه همراه او بود. 
وقتی به شهر کوفه بازگشت گروهی برای کسب علم نزد او آمدند ولی او استاد خودش (ابن عباس) را فراموش نمی کرد و هرگاه به زیارت خانه خدا به حج و یا عمره مشرف می شد به دیدار ابن عباس می رفت تا جایی رسید که سعید بن جبیر در علوم تفسیر و قرآئت قرآن و نقل حدیث از همدوره های خود اعلم شد. 
سعید بن جبیر نزد (سعید خبری) و (قتاده) کسب علم کرد و از نظر علمی به حدی رسید که علمای اهل سنت از جمله (احمد بن حنبل) بعد از شهادت سعید می گفت: از وقتی حجاج (سعید بن جبیر) را کشت هر کسی که به روی زمین است نیازمند به علم است.
و از نظر پیروری از اهل بیت (علیهم السلام) او از بهترین یاران اهل بیت (علیهم السلام) بود که علاقه بسیار زیادی به آنها داشت و برای کسب علم محضر مبارک امام سجاد (علیه السلام) می رسید، و همین سبب شهادت او به دست حجاج شد. 
(سید محسن الامینی العاملی) در کتاب (اعیان الشیعه) می نویسد: امام سجاد علیه السلام درباره سعید بن جبیر می فرمود: آراء سعید بن جبیر از نظر ما مورد تائید است و ایشان را به (جهبذ العلماء) لقب داد. 
وقتی (عبدالله بن عتبه بن مسعود) قاضی کوفه بود سعید بن جبیر کاتب او شد و وقتی حجاج از طرف عبدالملک مروان والی کوفه شد سعید بن جبیر را به دوستی خواند که بتواند قلبهای فقرا را به خود جذب کند ولی با شکست روبرو شد. 

(ثورة القرآء)
در سال 82 هجری اهل عراق بر علیه (اموی ها) انقلاب کردند و سپس این انقلاب با نام (ثورة القرآء) معروف شد. در این انقلاب مردم تقاضای برکناری حجاج را داشتند. (سعید بن جبیر) در این انقلاب مانند خیلی از شخصیتهای انقلابی بر علیه حکومت حجاج قیام کرد. ولکن آنگونه که متاسفانه در خیلی از منابع ذکر شده نیست و شرکت او در این انقلاب تایید (ابن اشعث) نبود.  بر اساس نافرجامی هدف این انقلاب حجاج به پا خواست و محاکمه خونین تشکیل داد که هزاران کشته به جای گذاشت، به همین سبب (سعید بن جبیر) یازده سال مخفی شد. 
طبری می نویسد سعید بن جبیر به اصفهان پناهنده شد، وقتی حجاج از جای سعید با خبر شد نامه ای به والی اصفهان برای دستگیری (سعید بن جبیر) نوشت ووقتی سعید بن جبیر با خبر شد اصفهان را به سوی (آذربایجان) ترک نمود و سپس به سوی مکه مکرمه سفر کرد تا در کنار امام سجاد (علیه السلام) باشد. 
در آن زمان والی مکه (عمربن عبدالعزیز) بود که نسبت به مخالفین حجاج سختگیری نمی کرد. (عبدالملک مروان) که حاکم آن زمان بود وقتی از این جریان باخبر شد (خالد عبدالله قصری) که انسان بد کردار بود را با والی قبلی عوض نمود و سعید بن جبیر را دستگیر نمود و به نزد حجاج فرستاد. 
سعید بن جبیر را به عراق به زندان حجاج منتقل کردند، بعد از چند روز حجاج او را طلبید. وقتی سعید بن جبیر را حاضر کردند حجاج از اسم او سئوال کرد. 
گفت: من سعید بن جبیر هستم. حجاج با اهانت گفت (تو شقی بن کسیر هستی). پس درباره پیامبر اکرم و خلفا و درباره امام علی علیه السلام سئوال پرسید. سعید بهترین پاسخها را به حجاج می داد و بحث زیادی بین آن دو شد که حجاج به غیر از مخالفت و مقاومت از سعید چیز دیگری ندید. 
پس حجاج دستور داد او را بکشند. سعید بن جبیر اجازه خواست تا دو رکعت نماز قبل از شهادتش بخواند ولی حجاج دستور داد که روی سعید را از سمت قبله برگردانند. سعید گفت: اگر من را به هر سو برگردانی آنجا سوی خداست. 
پس حجاج گفت: بر زمین بیندازیدش. سعید گفت: خداوندا شاهد ظلم او باش و انتقام مرا بگیر و مرا آخرین کشته از امت پیامبر خدا قرار بده. و سپس با دستور حجاج سر مبارک ایشان را از بدنش جدا کردند. 

وقتی حجاج (سعید بن جبیر) را کشت عقلش را از دست داد و مرتب می گفت: بندهایش را بیاورید، بندهایش را بیاورید. 
جلاد فکر کرد که بندهای پای سعید بن جبیر را می خواهد. پس پاهای سعید را هم قطع کرد. حجاج به کلی مجنون شده بود، پس از ده شب بعد از کشتن سعید بن جبیر در حالی که فریاد می زد (مرا چه به کشتن سعید بن جبیر؟) ودر حال جنون و دیوانگی جان داد. 
مرقد مطهر سعید بن جبیر
برای این صحابی جلیل القدر مرقدی در شهرستان الحی 40 کیلومتری جنوب استان واسط (کوت) بنا شده است. شیعیان و محبین در عراق روز 27 ذی الحجه مصادف با روزی که به دستور حجاج ثقفی سعید را از مکه دست بسته به شهر واسط (کوت) منتقل کردند را به زیارت این صحابی اختصاص داده اند. 
(عامر ناجی) یکی از مسئولین امور مراقد و مزارات این استان می گوید: (کنعان آقا) در سال 1241 هجری اولین کسی بود که از چوب نخل و گل برای سعید بن جبیر حرم بنا کرد و بر ساختمان حرم گنبدی بزرگ بنا نمود.
تجدید بنای حرم سعید بن جبیر از سال 1958 میلادی شروع شد و در سال 1965 ساختمان جدید حرم زیر نظر (حاج جاسم محمد عبدالرضا البناء) ساخته شد. 
اهالی شهر و مومنین در جمع آوری اموال و نذورات در ساخت این حرم سهیم بودند. این طرح شامل ساخت گنبد، دو مناره و دیوار اطراف حرم بود و ضریح مطهر ایشان به همان شکل از سال 1965 میلادی تاکنون باقی مانده است. 
در سال 1989 قسمتی از این حرم مقدس به دستور حکومت رژیم صدام مانند خیلی از مزارات و زیارتگاهها در شهرهای مختلف عراق مورد تخریب و انهدام قرار گرفت و تا سال 1996 به همین شکل باقی مانده بود و سپس یکبار دیگر با نظارت (حاج جاسم محمد عبدالرضا البنا) و با کمک و نذورات مومنین این مکان بازسازی شد.
مساحت کلی حرم ده هزار متر مربع می باشد و دیوار حرم به ارتفاع شش متر و دارای چهار درب ورودی به حرم است و از داخل نیز حاوی ایوانهایی برای استراحت و عبادت زائران است.
ضریح این صحابی جلیل القدر از آهن و آلومینیوم بوده و دو لوستر بزرگ بالای قبر قرار گرفته است که دور آنها هفت لوستر کوچک آویزان است. مصلی برای آقایان به مساحت 320 متر مربع که در یک طرف آن کتابخانه بزرگ ساخته شده است و در قسمت دیگر مصلی خانم ها به مساحت 160 متر مربع ساخته شده است.

لینک عضویت در کانال تلگرام الکوثرفارسی اینجا